‘Egbert Wagenborg’
Met de HT-roeirace nog in onze armen, hadden wij vandaag alweer de volgende wedstrijd. Deze keer waren wij afgereisd naar Urk voor de Vuurtorenrace van ongeveer 15 kilometer.
Zoals gebruikelijk pakten wij de eerste langzame boot van de dag. Naast de Wagenborg deed ook de Gouteyck mee aan deze race. Aan boord aten beide teams weer de gebruikelijke pannenkoeken en bereidde iedereen zich rustig voor op de wedstrijd.
Om negen uur kwamen we aan met de boot in Harlingen, waar de sloep al stond. Die was de vorige dag al naar Harlingen gebracht. Nora stond daar met een busje op de rest te wachten en tien minuten later vertrokken we met het hele team in één busje naar Urk. De sfeer zat er al goed in onderweg. De brug bij Scharsterbrug stond open, dus besloten wij met het hele team even uit het busje te stappen en een groepsfoto te maken in de sloep. Dit zorgde wel voor veel vraagtekens op de gezichten van de bestuurders om ons heen, ach wat moet je anders doen als je voor een open brug staat te wachten.
Rond kwart over tien kwamen we aan in Urk. Net iets buiten Urk moesten we even wachten, zodat er niet te veel auto’s met trailers Urk in zouden rijden. Eenmaal in Urk hebben we de sloep klaargemaakt, getrailerd en de sloep verder in het water gereed gemaakt zodat we dat niet vlak voor de start nog hoefden te doen. Om 12:46 was onze start pas, dus daar moesten wij nog een tijdje voor wachten.
Voor Urk is deze dag een feestdag. Dit betekend ook dat een groot deel van Urk de oude klederdracht draagt en er was een markt met andere activiteiten bij de haven. Niet alleen roeiers maar ook toeristen kwamen deze dag naar Urk wat voor een gezellige sfeer zorgde.
Rond kwart over twaalf gingen wij weer richting de sloep. Daar werden nog even de laatste voorbereidingen getroffen. Het energielevel werd omhoog gebracht met wat actieve muziek waar de sloepen naast ons ook van meegenoten. Daarna roeiden wij richting de start, waar wij tegelijk moesten starten met de sloep ‘Stad Kampen’.
Om 12:46 klonk dan het startsignaal. Wij roeiden weg en lieten al vrij snel de andere sloep achter ons. De route was een rondje van ruim 15 kilometer over het IJsselmeer. Vanuit de haven richting de windmolens en weer terug. Zodra we de haven uitroeiden, begonnen de golven op te spelen. Wind stond er gelukkig niet zoveel, maar de golven hadden een flink effect op onze lichte sloep. Golven zijn wij gelukkig door de trainingen bij Terschelling al wel redelijk gewend. Alsnog was het een wedstrijd waarbij wij moesten strijden en dat is wat wij deden. Na een kwart race begonnen wij ook aardig wat sloepen in te halen, dus dat zorgde wel voor goede motivatie in de sloep.
Aan het einde van de race roeiden wij strak en met een hoog tempo de haven weer in en gingen wij de finish over met een tijd van 1:49:45. De sloep werd aan de kant gelegd en wij konden even uitrusten. Ondertussen ging Nora al het busje halen, zodat we vrij snel konden beginnen met kranen. De sloep werd weer achter het busje geplaatst en helemaal gereed gemaakt, zodat we na de uitslag gelijk naar Harlingen konden rijden. Om half vijf zou de prijsuitreiking zijn, wat uiteindelijk half zes werd. Helaas geen podiumplek voor ons maar wij eindigden weer op de vijfde plek! Daarmee hadden we de Magna Frisia achter ons gelaten. Zeer tevreden konden wij dus wel zijn met deze mooie vijfde plek! De Gouteyck eindigde als vierde, ook zeker een goede prestatie!
Aangezien het pinksterweekend is, ging een groot deel van het team na prijsuitreiking naar hun ouders. Met een klein clubje zijn we weer met de sloep naar Harlingen gereden, waar we gemakkelijk een auto konden vinden die de sloep over wilde zetten. Aan boord werd nog even nagepraat over deze dag. Het was weer een dag waarop we veel moesten wachten voor een wedstrijd van nog niet eens twee uur roeien, maar we hebben weer genoten!
@Feije Aerts
‘Gouteyck’
Met de HT-race (en het bijbehorende feest) nog vers in het geheugen, was het een week nadien alweer tijd voor de Vuurtorenrace op Urk. De race, die een goeie 15 kilometer over het IJsselmeer voert, wordt ieder jaar gehouden tijdens de Urkerdag. Op deze dag staat alles in het teken van de Urker klederdracht en bijbehorende geschiedenis, en de organisatie vond dit een passend moment om een roeifestijn te organiseren.
De wekker stond vroeg als altijd, de tas was ingepakt en wel, en de sloep stond op het opstelterrein op de haven te wachten, kortom, alle voorbereidingen waren getroffen en de overtocht kon beginnen. De Vuurtorenrace werd, waarschijnlijk mede door de geringe tijd na de HT, slechts bijgewoond door de Gouteyck en de dames van de Egbert Wagenborg en Magna Frisia, maar dat mocht de pret in de salon van de Friesland zeker niet drukken.
In Harlingen aangekomen werden de bussen ingeladen en koers gezet naar de Noordoostpolder. De Vuurtorenrace staat bekend om haar puike organisatie, waarbij parkeerruimte, pendelbussen, kraanfaciliteiten en wachttijden allemaal goed geregeld zijn, en na de wedstrijd zijn een gerookte rode poon, een bakje kibbeling en een portie friet zelfs bij het inschrijfgeld inbegrepen.
Op Urk aangekomen werd bij de visafslag opgesteld, waarvandaan we naar de haven geroepen worden om daar te kranen. Als dit gebeurd is worden de tassen uitgeladen en de bus met trailer teruggebracht naar de afslag, en vanaf daar kon de chauffeur met de pendelbus weer naar de haven. Daar werd onder het genot van een bak koffie de wedstrijd met zowel de eigen als andere teams voorbesproken, en de HT van vorige week nog maar eens nabesproken. Na het palaver werd omgekleed, en ook de sloep werd gereedgemaakt voor vertrek. Net na de klok van half 1 werd losgegooid van de naastgelegen sloepen om de spieren los en goed warm te krijgen, en terwijl de sloepen voor ons 2 aan 2 vertrokken stelden we ons op aan de westzijde van de Nieuwehaven, om om 13:08 te starten.
Met -net als in Grou- de Orkaan aan bakboord wordt de laatste minuut voor de start omgeroepen. De tracker wordt alvast gestart, de GoPro loopt, water en andere benodigdheden liggen op de plek, we zijn er klaar voor! Nog 10 seconden, vanaf 5 telt de stuurman mee, en we zijn los. De eerste klappen zijn explosief genoeg om de snelheid in de sloep te trekken en het eerste gat te slaan ten opzichte van de Muidense equipe. Als we onder het havenhoofd weg komen wordt al gauw duidelijk dat de weersomstandigheden verreweg niet zo ideaal zijn als vorige week op de Waddenzee. De lichte noordwestenwind werpt toch wat golven op, die over het grootste deel van het parcours dwars in zullen komen. Aan de ene kant een verre van ideale situatie, aan de andere kant is dit meer in lijn met onze trainingsomstandigheden vergeleken met de meeste teams.
Na de UK22 gerond te hebben komt de wind, en daarmee de golven, meer op de kop en kan met een iets verkorte slag ingelopen worden op de Cor de Bruin II, die nog voor de volgende keerboei ingerekend wordt. Ondanks de golven gaat het tot dusver prima, de afstand tot de Orkaan wordt gestaag groter, en ook de Naardense heren in Den Dollen Daas, die van tevoren een tamelijk grote mond hadden en 2 minuten later gestart waren, waren ondanks hun opvallende gele kleur in geen velden of wegen te bekennen. Dat wordt anders als de UK10 gerond wordt, waarna de golven weer min of meer dwars inkomen. Ondanks de vele trainingen op het Wad is er toch moeite om de slag gelijk te houden, en ook qua lengte is en blijft het lang zoeken. Toch worden er een voor een sloepen ingehaald, en komt het windmolenpark, wat aangewezen is als keerpunt, dichterbij.
Als we om de windmolen heen draaien wordt duidelijk dat we wel degelijk nog steeds kunnen roeien, voor de wind wordt de lange slag weer opgepakt en vlammen we naar de volgende molen. Vanaf daar is het een klein stukje naar de wedstrijdboei die de laatste 5 kilometer markeert. De vermoeidheid begint nu ook op te spelen en het gevoel is zeer zeker anders dan bij voorgaande wedstrijden. Gelukkig is daar de volgende keerboei, het laatste stukje is begonnen, voor de wind naar de haven en dan in de beschutting alles eruit persen. Dit lukt naar tevredenheid, en in een tijd van 1 uur 29 minuten en 40 seconden besluiten we deze race, vlak achter de Wagenborg.
We parkeren de sloep in een box in de Nieuwehaven en de chauffeur springt op de kant om de bus te halen. Met enig geluk mag hij meteen doorrijden naar de kraan, waardoor haast gemaakt moet worden om de sloep op de juiste plek te krijgen. Gelukkig duurt dit niet lang en al gauw ligt ze weer hoog en droog achter de bus. Er wordt doorgereden naar het marktplein, waar de Lady weer wordt klaargemaakt voor de terugreis. Ondertussen worden de eerste consumptiebonnen verzilverd en kan het belangrijkste deel van de wedstrijd beginnen: vis eten en bier drinken, terwijl we wachten op de uitslag.
Deze volgt op een verloting namens de sponsoren, begint met de dames, en werkt zich vanaf de tweede klasse omhoog. Vervolgens zijn de heren aan de beurt, in dezelfde volgorde. Nog voordat de Grutte Bear wordt omgeroepen als winnaar, is er een uitslag bemachtigd en daarop staat dat we ondanks alles de vierde plaats hebben weten te bemachtigen! Met een vermogen per roeier van 90.2 watt eindigen we net buiten de prijzen, maar de vreugde is er zeker niet minder om, want dit is uitstekend voor het klassement.
In een goede stemming zoeken we de bus op om terug te keren naar Harlingen. Daar aangekomen wordt de sloep achter de auto gehaakt, de bus op de aangewezen plaats geparkeerd, eten gehaald en vervolgens ingescheept voor de retourtocht naar Terschelling. Onder het genot van een paar graansmoothies bespreken we de wedstrijd nog even na met de dames, en binnen de kortste keren klinkt de hoorn van de Friesland ten teken dat we de haven van Terschelling binnen lopen. Na een korte tussenstop om de bagage achter te laten wordt de Zeevaart opgezocht om daar het goede nieuws te brengen en te vieren.