Sinds vorig voorjaar heeft de ‘Hogere Zeevaartschoolvereniging Willem Barentsz’ het initiatief genomen zelf een evenement te ontplooien waarin studenten met elkaar en de eilanders in strijd gaan. Op 18 april 2015 werd de WBS Terschellinger Zeepkistenrace geboren. Het resultaat van die dag ging vele verwachtingen te boven en al gauw werd er gespeculeerd over een vervolg van deze titanenstrijd. Aan enthousiasme geen gebrek en al vroeg in het jaar werden er knopen doorgehakt. Echter kon de promotie moeilijk op gang komen omdat de vergunning pas laat een zekerheid was. Toen de organisatie anderhalve week voor het begin de inschrijvingen gemakkelijk op één hand kon tellen begon deze hand steeds klammer te worden. Vrezend voor een fiasco hebben zij alle zeilen nog eens getrimd en toch het risico genomen.
Zaterdag 21 mei 2016, twee jongvolwassen kerels hadden diep in de nacht het licht gezien en besloten mee te doen, maar waar halen ze zo snel een zeepkist vandaan? Gelukkig kon de laag stof eraf geveegd worden en kon een zeepkist van de eerste editie haar rentree op het parcours maken. Met deze aanmelding kwam de startlijst op een totaal van 3 junioren en 10 senioren teams. Na een zeewaardigheidskeuring van de jury kon het eerste startsignaal rond half 2 worden gegeven. Het concept van de race zou niet veranderen ten opzichte van de eerste editie. De eerste twee runs waren voor de speed-cup, hierin werden tijden genoteerd en een klassement gemaakt. De derde run was optioneel en hierin werd de bravoure getest door middel van een schans, die net als in de eerste editie het nodige spektakel aan het evenement toevoegde, in het midden van de baan getest. Waar de deelnemers vorig jaar over de startstreep geduwd werden stond er dit jaar een beginschans om de snelheid wat op te voeren. De nieuwe S-bocht in het parcours liet zich de stuurmannen van machinisten onderscheiden. Dat sommige studenten in hart en nieren machinist zijn kon je bij veel van de zeepkisten merken, bij enkelen was het duidelijk zichtbaar dat er meer tijd in de lagering en aerodynamica had gezeten dan in het ontwerp. Echter kwamen karren met het tegenovergestelde kaliber ook op het evenement af, hiervoor was een speciale originaliteitsprijs.
De junioren- en originaliteitsprijs werden direct na het evenement al uitgereikt, het eindklassement van de seniorenklasse zou bekend worden gemaakt in de ‘WBS Kelder’ bar van gebouw Victoria. Met een geüpgradede Sjon Deere 6320 greep het Sjon Deere Racing Team net naast de originaliteitsprijs, echter hoefde ze niet te treuren en mochten ze de aanmoedigingsprijs mee naar huis nemen.
Na de prachtige boortoren van vorig jaar kwam het juniorenteam dit jaar met een heuse Fury tank en pakte daarmee de originaliteitsprijs. Bij de junioren werd het team Turbo gekroond tot snelste zeepkist. Bij de senioren was de spanning om te snijden, de drie podiumplekken zaten allemaal binnen iets meer dan een halve seconde van elkaar.
De Seefahrt Jugend, winnaar 2015, slaagde er niet in hun titel te prolongeren en eindigde met een gemiddelde tijd van 26,45 seconden op een derde plek. Met een honderdste verschil ging de tweede plek naar de eerder genoemde jongvolwassen kerels die zich verantwoordden met de teamnaam KP van de kaart. In het team CoE bevonden zich de beste machinisten of efficiëntste stuurlui, want waar zij vorig jaar genoegen moesten nemen met een derde plek mogen zij met een gemiddelde tijd van 25,91 seconde zich de winnaars van de tweede editie van de WBS Terschellinger Zeepkistenrace noemen. Uiteraard ging de schoonheidsprijs naar de WBS prinsesjes die gekleed in flatteuze jurken op hun roze glitterwolk als enige seniorendamesteam de uitdaging aandurfde. gezien en besloten mee te doen, maar waar halen ze zo snel een zeepkist vandaan? Gelukkig kon de laag stof eraf geveegd worden en kon een zeepkist van de eerste editie haar rentree op het parcours maken. Met deze aanmelding kwam de startlijst op een totaal van 3 junioren en 10 senioren teams. Na een zeewaardigheidskeuring van de jury kon het eerste startsignaal rond half 2 worden gegeven. Het concept van de race zou niet veranderen ten opzichte van de eerste editie. De eerste twee runs waren voor de speed-cup, hierin werden tijden genoteerd en een klassement gemaakt. De derde run was optioneel en hierin werd de bravoure getest door middel van een schans, die net als in de eerste editie het nodige spektakel aan het evenement toevoegde, in het midden van de baan getest. Waar de deelnemers vorig jaar over de startstreep geduwd werden stond er dit jaar een beginschans om de snelheid wat op te voeren.
De nieuwe S-bocht in het parcours liet zich de stuurmannen van machinisten onderscheiden. Dat sommige studenten in hart en nieren machinist zijn kon je bij veel van de zeepkisten merken, bij enkelen was het duidelijk zichtbaar dat er meer tijd in de lagering en aerodynamica had gezeten dan in het ontwerp. Echter kwamen karren met het tegenovergestelde kaliber ook op het evenement af, hiervoor was een speciale originaliteitsprijs.
Als organisatie kijken wij terug op een zeer geslaagde middag en willen wij iedereen die hier een steentje aan bijgedragen heeft bedanken.
Harmen Komin