Roeiverslagen – IFK Sloeproeien Lemmer

Houtman

Zaterdag 18 mei 2019-

Het is een prachtige zaterdagochtend op Terschelling. Het is kwart voor 6 als de wekker gaat. Tijd voor een roeiwedstrijd. En wel in Lemmer deze keer. Nadat om zeven uur de sloep en roeiers aan boord van de Friesland zijn, kan de heenreis beginnen. Aan boord zijn ook onder andere de teams van de Gouteijck, De Rijp, de Cornelis Douwes en de Egbert Wagenborg. Ieder team heeft, zoals gewoonlijk, een veel te grote portie pannenkoeken meegenomen als ontbijt.

Na twee uur op de boot gezeten te hebben worden we in Harlingen opgewacht door meneer Holwerda zelf, die ons vervolgens ,met de sloep, naar Lemmer rijdt.

Eenmaal aangekomen in Lemmer gaat het kranen vlot zodat we rond elf uur aan de kant klaar liggen. Om half één dobberen we rond de startlijn en om kwart voor één klinkt ons startsignaal.

Met een keurig startje staan we gelijk voor op de sloep naast ons. Met een lekker windje mee, in de nogal warme weersomstandigheden, gaan we vlot het meer op. Eenmaal op het meer worden diverse sloepen ingehaald en zien we de afstand tot De Rijp achter ons groter worden, wat resulteert in nog wat extra vermogen op de riemen. echter maken de weersomstandigheden, volle zon, het er intussen niet makkelijker op.

Als we eenmaal om de keerboei zijn gaat het net zo vlot weer terug, met een heerlijk briesje tegen. Onze stuur geeft ondertussen aan dat we keurig op schema liggen.

Dan komt het moeilijke deel van de wedstrijd, namelijk de Langesloot en de Woudsloot. Hier is nagenoeg geen mogelijkheid tot inhalen, en daarom zetten we nog even aan om twee sloepen in te halen voor de smalle brug. “STUURBOORD LATEN LOPEN!!….. EN BAKBOORD OOK!!” roept de stuur. Redelijk soepel komen we onder de brug door waar iedereen weer aanzet. In deze sloot staat bijna geen wind, waardoor we flink vermoeid raken door de zon.

Nadat we het Brandermeer zijn overgestoken, zijn we weer, voor de derde en laatste keer, op de Groote Brekken. Dat betekent de terugreis. We zijn zelf een beetje verbaasd dat we bijna niet zijn ingehaald, laat staan door sloepen uit onze eigen klasse. Dat geeft nog een laatste beetje energie voor de laatste meters naar de jachthaven.

Echter is het gelijk roeien nu ineens heel lastig geworden. Iedereen perst de allerlaatste energie eruit om toch nog met een aardige vaart over de finish te komen. Het eindsignaal klinkt en iedereen blijft even stil en verslagen over zijn riem hangen.

Als iedereen weer een beetje op adem is gekomen wordt het eerste biertje, wat al achterin de sloep stond, genuttigd. Even in het gras liggen met een blikje Heineken waarna een paar mensen het nodig vonden om nog even in het water te springen.

Na een uurtje brengen we sloep richting de kraan waar meneer Holwerda alweer klaar staat met de trailer. Even wat sjorbanden vastmaken en de sloep is onderweg richting Harlingen waar ze weer op de boot mee gaat richting Terschelling.

Een deel van ons team gaat mee met de sloep en een deel blijft nog even in Lemmer voor de prijsuitreiking. En niet geheel zinloos. Bij de prijsuitreiking blijkt dat we niet de derde prijs hebben behaald, ook niet de tweede maar zelfs de eerste prijs, in de H2. En dat als een (voornamelijk) eerste jaars studenten team!

@team WBS Houtman (Holwerda)

De Rijp

Zaterdagochtend 18 mei.

07:00 iedereen weer aan boord van de ms Friesland voor een roeiwedstrijd in Lemmer. Het belooft een zonnige dag te worden met weinig wind. Aan boord worden er traditioneel pannenkoeken gegeten als ontbijt. Om 09:30 zijn wij vanuit Harlingen richting Lemmer gereden. Eenmaal in Lemmer aangekomen is de sloep te water gelaten en konden wij ons gaan voorbereiden op de race. De zon scheen ondertussen flink, maar gelukkig hadden wij genoeg zonnebrand bij ons. Om 12:45 was de start van de race. Na een goede start lag er een lange tocht van 22.5 kilometer voor ons.

We begonnen vol goede moed aan de wedstrijd. De vaart zat er goed in. Na een tijdje haalden we zelfs een andere sloep in! Eenmaal op het grote meer gekomen kregen we wat meer wind maar dit vonden we eigenlijk best fijn als verkoeling. We kregen het namelijk al aardig warm door de zon en de inspanning. Het grootste gedeelte van de race hebben we in een redelijk constant en snel tempo afgelegd. De laatste paar kilometers gingen wat minder door de vermoeidheid maar we hebben toch nog alles gegeven tijdens de eindsprint. Die ging dan ook als een speer.

Uiteindelijk hebben wij de race in drie uur geroeid. Een resultaat waar wij best tevreden mee zijn. Na de race hebben we de sloep weer op de trailer gezet, en daarna weer met de vlam in de pijp richting Harlingen om de boot terug naar Terschelling te halen.

Nog 2 weken tot aan de Harlingen Terschelling race. De wedstrijd waar we het hele jaar al naar uitkijken. Wij gaan de komende weken nog hard trainen om een mooie race neer te zetten. Voor iedereen die 31 mei op Terschelling is, kom alle roeiers aan moedigen, ze zullen de steun hard nodig hebben.

@Geert van Gameren

Wagenborg

Het is zaterdagochtend 18 mei, de wekker klinkt om 6 uur. Nog half slapend komt de realisatie: vandaag moeten we weer roeien. Dit keer zal dat in Lemmer zijn, voor het ‘Lemmer Iepen Fryske Kampioenschip’. Met een afstand van 22.8 km en de laatste wedstrijd voor de HT (Harlingen Terschelling roeirace) die over 2 weken zal plaatsvinden, een meetpunt voor iedere sloep. Daarnaast is Lemmer ook nog een hoofdklasse wedstrijd. Dit alles zorgt ervoor dat er 30 damessloepen en 58 herensloepen meedoen.

Terwijl de koffie loopt, worden de laatste dingen in de tas gestopt en het lijstje nog een keer doorgenomen. Hebben we alles? Ja, daar gaan we dan. Wanneer we met het grootste gedeelte van ons team verzamelen om naar de boot te lopen, klinkt de muziek al om ons wakker te maken.

Onze sloep stond nog aan vaste wal waardoor we de stress van een trekhaak vinden die onze sloep mee naar de overkant wou nemen, niet hadden. We stationeerde ons op de boot waarna de pannenkoeken op tafel kwamen, 32 stuks. Tijdens het ontbijt bekijken we de startlijst nog eens goed. Onze taak is al vrij snel duidelijk. We zullen eigenlijk iedere sloep die voor ons start, moeten inhalen. En niemand mag ons inhalen. Met die 2 zinnen in ons achterhoofd, bereiden we ons allemaal op onze eigen manier voor. De overtocht duurt 2 uur. De veerboot ligt net vast of onze muziek gaat alweer aan. We lopen naar het busje en gaan vervolgens vol gas onze mooie rode sloep ophalen. Na een snelle pitstop vertrekken we weer, op naar Lemmer. De reis (natuurlijk onder leiding van ‘wakker blijf’ muziek) verloopt soepel en ook het kranen gaat vrij vlot. We parkeren de lady naast de Gouteyck en wachten maar.

De eerste start is om 12:30. Er wordt gestart met 2 sloepen tegelijkertijd, iedere minuut. Wij starten om 12:41 met als startnummer 24, samen met de Vrouwe Geertruida. Met weinig bewolking en geen zuchtje wind wordt al vrij snel duidelijk dat het een hete wedstrijd wordt. Om kwart voor 12 is palaver waarna we vervolgens met het team om 12 uur in de sloep verzamelen. Tijd voor de teambespreking. We nemen de route nog even kort door, besluiten om om het kwartier een slokje te doen, en motiveren elkaar. Dan gooien we onze sloep los. Het idee om in te roeien kan verwaarloosd worden. Er liggen al te veel sloepen om nog een echte slag te kunnen maken. Met behulp van onze DP’ers (Dynamic Positioning) op boeg, blijven we mooi op ons plekje liggen. De eerste sloepen zijn al weg. De focus is bij ieder van ons aanwezig.

De nummers 21 en 22 zijn ook gestart, en dan is het tijd voor ons om op te roeien naar de startlijn. ‘Nog een halve minuut’ klinkt er door de speaker. Op 1 gaan we los, 3 korte slagen en dan 7 lange slagen. Vanaf de kant is er gejuich wanneer we vertrekken. De start is mooi en we gaan gelijk op met de sloep naast ons. Onze stuur roept de snelheden door. Na ongeveer 2 km komen we op het meertje. De Vrouwe Geertruida begint op ons uit te lopen. Maar er liggen 23 sloepen voor ons, en we kunnen op jacht. We gaan hard. De eerste sloepen halen we al in. Op naar de keerton.

Onze stuur roept ‘Als jullie de volgende 2 sloepen inhalen, dan hebben we een ideale positie voor bij de keerton.’. ‘Klapje erop!’ wordt er geroepen waarna de snelheid snel omhoog gaat. We gaan de sloepen voorbij alsof ze stil liggen. ‘Dit doen jullie!’ zegt de stuur, wijzend naar de 2 sloepen, en adrenaline giert door ons lichaam. Dan de keerton. Met een paar extra krachtige slagen van stuurboord zijn we 180 graden gedraaid, en kunnen we naar ons volgende punt. Door een combinatie van goed sturen en hard roeien, hebben we in de bocht nog 5 sloepen ingehaald. Dit gaat lekker!

Nu moeten we weer terug over het meertje, waarna we stuurboord uitgaan de rivier op. Vlak voor de rivier hebben we het gros van de sloepen al ingehaald. Nog zo’n 6 a 7 sloepen voor ons. De Vrouwe Geertruida is ook weer in het vizier. De brug komt in zicht, en er wordt besloten dat stuurboord door roeit en dat bakboord zijn riemen laat lopen. Dit pakt mooi uit en we hervatten onze snelheid daarna goed. Op het riviertje is het nog warmer dan op het meertje. Het is windstil en de zon brandt. De slokjes zijn een dankbare onderbreking. Het hele stuk op de rivier liggen we zij aan zij met de Vrouwe Geertruida. De strijd is aanwezig, maar het helpt wel.

De rivier mondt weer uit bij het meertje, ter hoogte van de keerton. Op het meertje gaan we dan eindelijk de Vrouwe Geertruida voorbij. Nog 3 sloepen voor ons. En nog 6 km te gaan. We kruipen langzaam steeds meer naar de andere sloepen toe. Onze stuur houdt in de gaten hoe hard we gaan. Als onze snelheid te veel daalt moeten we een paar extra harde klappen doen. Zo blijven we op gang. Steeds iets dichter naar de andere 3 sloepen toe. We weten dat we er voorbij moeten, en de frustratie is groot dat het nauwelijks lukt. Dan liggen we 10 meter achter de Pulp Fiction. We blijven nog 200 meter erachter, waarna wordt besloten dat we er NU voorbij gaan. En dus gaan we. Het moet van ver komen, maar we komen op gang. Langzaam maar gestaag gaan we er voorbij. ‘En nu door’ zegt onze stuur. We moeten nog ongeveer 3 km en het voelt alsof we al aan onze eindsprint bezig zijn. Maar onze dikke V8 draait op vol vermogen en daar komt de Lytse Bear. En ook die gaan we voorbij. Laatste 500 meter. Alles wordt eruit gehaald. Iedere slag telt. ‘Dood ga je toch wel’ als welbekende motto. En dan klinkt de toeter! We finishen als 2e, 10 meter achter de Mata Hari.

De eerste paar minuten wordt alles wat vloeibaar is opgedronken en probeert iedereen bij te komen. Dan komt de vraag. Is het genoeg voor een 3e plek? Niemand van ons weet het.

Nu maar meteen kranen en alles gereed maken om weer terug naar huis te gaan. Enkele teamleden gingen naar ouderlijk huis, maar de meeste bleven om te wachten op de prijsuitreiking. Spanning en sensatie. En dan ‘Hoofdklasse, de derde plaats: Egbert Wagenborg!’. Yes! Het is ons gelukt, we zijn 3e! Toen we het papiertje kregen met daarop alle berekeningen, bleek dat het waarschijnlijk net 2 slagen scheelde met de nummer 4, de Mata Hari. Weer is duidelijk: ‘Iedere klap telt’ in deze competitie waarin we allemaal aardig aan elkaar gewaagd zijn.

Na de prijsuitreiking meteen door naar Harlingen om de sloep los te koppelen en een trekhaak te regelen. Vanwege tijdnood wordt er besloten op de boot te eten. En dan is het tijd om te vieren dat we 3e zijn geworden.

We zullen nu de laatste puntjes op de i zetten, om te kunnen knallen op de HT. Want goede voorbereiding is alles.

Gouteyck

Na drukke trainingsweken stapt het Mammoet roeiteam op zaterdag 18 mei eindelijk weer op de vroege ochtend veerboot richting Harlingen. De Gouteyck was op vrijdag alweer helemaal klaar gemaakt voor de wedstrijd die komen gaat met een grondig sopje (en een kleine reparatie aan een van de doften omdat de Mammoetmannen veel te hard roeien).
Op het ms Friesland wordt zoals gebruikelijk een taartje en een toren pannenkoeken zo hoog als de Brandaris soldaat gemaakt, evenals dat de eerste hoog nodige stressplasjes gepleegd worden. Een gezonde combinatie van spanning en gezelligheid heeft de boventoon.
Eenmaal in Harlingen aangekomen laat het roeiteam weer eens zien dat ze van alle markten thuis zijn: met een pitstop van ongekende snelheid wordt de sloep achter het busje van Bas autoverhuur gekoppeld en als de auto die de sloep heeft overgezet op het parkeerterrein is achtergelaten komt de colonne, bestaande uit busje, sloep en extra auto om alle heren mee te krijgen in beweging richting Lemmer.

In Lemmer aangekomen zijn we blij te zien dat er niks veranderd is ten opzichte van vorige jaren. Snel en professioneel de sloep het water in kranen is hier vanzelfsprekend en als de trailer is weggezet op het parkeerterrein en de boodschappen bij de lokale supermarkt gedaan zijn is het tijd voor koffie.
We hebben het zwart-rode monster naast de tent aan de kade gelegd en het duurt dan ook niet lang voor de dames van WBS-Wagenborg ons gezelschap komen houden. We hebben ruim voldoende tijd om onze spullen klaar te leggen en zelfs Omrop Fryslân te woord te staan voordat het tijd is om onze vrienden van onder andere de Wagenborg en Mata Hari over de startlijn te schreeuwen.
Nu is het dan echt tijd om zelf naar de sloep te gaan en, zo goed en kwaad als het kan, een klapje in te roeien achter de startlijn.

Nu gaat het dan gebeuren. Met een monsterscore van de week hiervoor in Rotterdam nog vers in het geheugen begeven we ons naar de startlijn waar we op de Snurk uit Harlingen wachten voor we weg kunnen. Nog even goed in de oren knopen: Rotterdam was leuk, maar deze telt weer mee voor het NK!
We worden weggestart en het gaat gelijk hard. Erg hard. Misschien wel te hard. Maar het team voelt zich sterk vandaag en de lady vlamt over de Grote Brekken richting de keer ton.
Bij de keer ton aangekomen krijgen we met een situatietje te maken. De Kromme Dick uit Harlingen volgt een ruime lijn richting de boei waardoor wij ervoor kiezen aan de binnenkant in te halen. Nog even aanzetten, we moeten hier voorbij! Zodra we er voor liggen kan de bocht direct ingezet worden, maar omdat de Kromme Dick zo’n ruime lijn had komt zij wat korter op de boei uit terwijl wij nog midden in onze bocht zitten. Zodoende sturen de oude Seunen dwars de Gouteyck in. Gelukkig geen schade en nadat we het geschreeuw van de Harlingers over ons heen hebben laten gaan zetten we door.

Het volgende obstakel wordt het enige bruggetje van de wedstrijd. Met het brug-akkefietje van Zaandam nog vers in het geheugen weten we wat we moeten doen (en vooral wat niet). Door een tussensprintje te trekken voor de brug weet de stuurman precies een gat in het sloepenveld te benutten waardoor de Mammoet ongehinderd door het bruggetje kan scheren.
Hier gaat het zwaarste deel van de race beginnen. Door smalle, ondiepe slootjes moeten we bijna het hele veld inhalen. Hier is ons slagschip niet op gemaakt. Toch maken we er het beste van en voor we het weten liggen we weer op de Grote Brekken en stomen we richting de finish.
Het begint nu wel langzaam door te schemeren dat we veel te hard van stapel zijn geslagen in de eerste helft van de wedstrijd. Het gaat nog hard, maar niet meer zo hard als we zouden willen. Met de hete adem van de Orkaan, die we in het laatste stuk van de sloten moeizaam hebben ingehaald, kruipen we over een windstil en bloedje heet meer terug richting Lemmer. De aanvallende Heeren XIV lijken het enige wat ons nog op de been houdt. We mogen ze er absoluut niet voorbij laten!
De laatste twee kilometer wordt er nog een extra tandje bij gedaan. We trekken een dikke snor van een boeggolf voor de Gouteyck en daar komt het dan. De eindsprint tot de finish. Blik op oneindig en het zwart voor je ogen roeien.
Uitgeput maar voldaan drijven we weer naar ons plekje zodat de chauffeur van het busje de trailer kan ophalen.

Met de sloep weer klaargemaakt voor vertrek en gevulde buikjes van de lokale snackbar verzamelen de heren van de Mammoet zich in de tent bij watersportvereniging Zevenwolden in afwachting van de prijsuitreiking.
We wisten dat we waarschijnlijk niet in de prijzen zouden vallen, de Orkaan moeten we immers ruim voor blijven om maar een voorbeeld te noemen, maar welke plek zou onze inspanning opleveren?
We worden niet langer in spanning gehouden. Een vermogen van 86,21 Watt op deze bloedhete dag bleek genoeg voor een 12^e plek in een veld van 58 heren sloepen.

Op de terugweg naar Terschelling en in onze stamkroeg is er gelukkig niks meer van het ietwat teleurstellende resultaat te merken en wordt het roeiweekend weer traditioneel feestelijk afgesloten.