Vuurtorenrace Urk 2019
Het is zaterdagochtend 8 juni 6 uur ‘s ochtends als de wekker gaat. Daar gaan we weer. Dit keer brengt onze (fanatieke) hobby ons naar Urk, voor de vuurtorenrace. Die is genomineerd voor het kuikenklassement. Onze sloep is ook een kuiken en we willen toch wel heel graag met een goud kuikentje naar huis na afloop. De ‘ik ben wakker’ appjes komen een voor een in de groepsapp te voorschijn en de laatste spulletjes worden ingepakt. Nog even snel de organisatie bellen om te controleren of de wedstrijd ook echt doorgaat, op Terschelling waait het namelijk voor Terschellingse maatstaven ook wel pittig. Maar gelukkig gaat de wedstrijd door en kunnen wij de 7 uur boot opstappen.
Het was een wat eenzame rit. Wij waren de enige WBS sloep die ging. Er zou ook nog een andere WBS sloep gaan, maar die vond de rit naar Urk met weinig kogeldruk te gevaarlijk. Er was ook nog een eilander damesteam die ging. Terwijl de pannenkoeken werden opgegeten keken we ook af en toe even naar buiten. Er zaten wel wat leuke golfjes tussen.
Het weer is de afgelopen week goed in de gaten gehouden. Zowel door de organisatie van Urk, als de roeiploegen die de race gaan roeien. Het originele plan is: starten en het Ijsselmeer op, rond een paar windmolens en 15 km later finishen we weer. Echter was er voor deze zaterdag windkracht 7 opgegeven. Dus is er vrijdag door de organisatie besloten dat er een andere route werd geroeid. Dit zorgde voor enkele wijziging in het programma, maar ook een andere kraan en startplek. Een applausje voor de organisatie van vuurtorenrace Urk voor het regelen van alles op korte termijn. Alles was goed door gecommuniceerd naar ons en daarnaast verliep de hele dag netjes en soepel. Hierdoor kon de wedstrijd toch doorgaan, en dat is natuurlijk wat iedereen het liefst wil.
Voordat we met onze mooie rode sloep wegreden worden alle spanbanden nog even extra goed vastgezet/aangetrokken zodat we veilig in Urk zullen aankomen. We konden 5 kwartier lang genieten van onze muziek. Misschien wel leuk om te weten dat we een eigen afspeellijst hebben met allemaal random, foute feestmuziek van maar liefst 13 uur. Het is ons dus nog nooit gelukt om de hele afspeellijst af te luisteren. Maar Urk behoort wel bij de wedstrijden waar we wat verder voor moeten rijden, en dus konden we vandaag naar wat meer liedjes luisteren dan gewoonlijk. Onder begeleiding van muziek werden de laatste pannenkoeken opgegeten en voor we het wisten waren we al in Urk.
We konden meteen doorrijden naar het kranen en al snel lag de sloep weer in het water. “Even snel” naar de startplaats roeien bleken we wel wat onderschat te hebben. Niet alleen was die plek 2 kilometer verder, maar we hadden ook nog eens wind tegen. Met 5 mensen in een sloep roeien die erg gevoelig is voor wind was dit toch niet ideaal. Daarnaast dachten we allemaal, alle energie die het roeien nu kost hebben we straks niet meer, en dus deed niemand echt haar best. Uiteindelijk waren we er dan. We positioneerde onze sloep naast de TIOG waarna onze stuur naar het palaver vertrok.
Het weer was niet al te aantrekkelijk om in te moeten roeien. Veel wind, bewolkt en soms een regenbui. We moeten om 12:30 starten. Het plan was om rond 12 uur in de sloep te zitten met zijn allen, voor een teambespreking. Uiteindelijk is besloten om de teambespreking te verplaatsen naar het busje zodat we niet al te lang hoeven te koukleumen.
De route zelf was niet de meest uitdagende route om te sturen. Het was 5,3 km het kanaal (Urkervaart) op roeien onder 2 bruggetjes door waarna er een keerboei lag en men weer terug kon roeien. Gelukkig waren er vandaag nog genoeg andere uitdagingen. Met de wind natuurlijk op nummer 1. Omdat iedereen weg zou waaien als we een stilstaande start zouden moeten doen (zeker met een kuikensloep) werd er voor een vliegende start gekozen. Wanneer je onder de eerste brug doorgaat start de tijd.
10 voor half 1 stappen we de sloep in. Snel losgooien en dan warm roeien. Nog een paar keer riemen laten lopen oefenen en dan is het bijna tijd. Onze jassen gaan in (ongeveer) waterdichte tassen, de laatste paar slokjes worden genomen en we motiveren elkaar nog even snel. Dan horen we door de marifoon ’De Egbert Wagenborg mag onder de brug door’. Oke focus, 10,6 kilometer lang knallen.
We brengen de sloep op gang. Nog 20 meter tot de brug en dus de start. Met een paar extra sterke klappen gaan we onder de brug door, waar we onze riemen moeten laten lopen en niet verder kunnen roeien. Zodra we dan ook onder de brug door zijn schieten we als het ware naar voren. Onze stuur zegt: ‘De wedstrijd is begonnen! Let op je techniek en slag en dan gaan we knallen!’.
Het eerste gedeelte naar de keerboei toe hadden wind mee. Dus slag lang maken, ver insteken en goed hangen. Nog voor de 2e brug zijn we de Swolla en Mare Australis voorbij. Bij het 2e bruggetje moeten we heel even inhouden, maar kunnen we verder gewoon door roeien. Ondertussen zitten we ook op de ‘hielen’ van de Visbyvaarder. Achter de Visbyvaarder aan halen we ook de Ladykiller en Eucalypta in. Nu alleen nog de Visbyvaarder pakken en we liggen op kop! Met een gemiddelde snelheid van boven de 10 km/uur razen we ook de Visbyvaarder voorbij. ‘En nu de afstand groter maken! D’r op en d’r over’.
We lopen nog steeds uit op de rest van de sloepen als we bij de keerton aankomen. Het is een krappe bocht die gemaakt moet worden. ‘Stuurboord aanzetten, bakboord riem op’. Met krachtige slagen draaien we de sloep 180 graden om. Op naar de finish. Door de draai hebben we wel veel snelheid verloren. Daarnaast hadden we ook ineens wind tegen, waardoor we zo goed als stil komen te liggen. ‘En nu oppakken! Kort insteken, ver hangen!’. De sloep maakt weer snelheid.
Wind tegen is iets wat je op Terschelling wel leert roeien en daar maken we dan ook gebruik van. Dit kennen we, dit is ons ding. We houden zoveel mogelijk stuurboordskant vanwege de tegenliggers. Dat is nog best wel eens spannend omdat we ook naar stuurboord worden weggezet. Hierdoor moet stuurboord een aantal keren aanzetten om te zorgen dat we niet tegen de kant op komen. Na anderhalve kilometer kunnen we weer wat meer naar het midden sturen. Ondertussen komt er een sloep aangestoomd. Het plan om erachter te plakken, zodat we minder wind tegen hebben, lukt ons niet.
Echter niet heel lang daarna is de TIOG in zicht. We proberen hun zo lang mogelijk achter ons te houden, maar ze komen steeds wat dichterbij. Wanneer ze ons inhalen stuurt onze stuur de sloep bijna tegen hun roer aan. Hier moeten we gebruik van maken! ‘Roei naar ze toe’ zegt onze stuur. We weten allemaal hoeveel profijt we kunnen hebben van een andere sloep voor ons die de wind ‘opvangt’. En dus doen we allemaal nog een extra klapje erop. ‘Ze lopen uit! 15 meter’ ‘We lopen weer in! 10 meter’ ‘Kom op kracht erop dames, ze liggen nu 20 meter voor ons’, zo gaat het de hele tijd. Wat een strijd. ‘HANGEN! Met zijn allen!’ wordt meerdere malen door de sloep geschreeuwd.
Nog 2 kilometer te gaan. De afstand tussen ons en de TIOG wordt niet groter dan 20 meter. Uit het niks komt er regen en hagel met bakken uit de hemel. Op het moment dat je je riem uit het water haalt spatten de hagelstenen van je blad af. Binnen een minuut is iedereen helemaal doorweekt. Wat is dit gaaf, iedereen krijgt een extra boost en met de sloep beuken we door wind, regen en hagel. Als we onder de brug doorgaan stopt het kortstondig, maar een paar minuten helemaal met regen en hagel. Dat was maar goed ook, anders had het niet heel veel meer gescheeld of onze stuur moest hozen. Nog 1 kilometer te gaan.
‘De laatste kilometer, iedere klap telt. Let op je techniek en gelijk. Zorg ervoor dat je dood bent na de finish en dat je trots op jezelf kan zijn en het team. Nog even met zijn allen knallen.’ De TIOG loopt op ons uit. Ondertussen probeert de STC ons helemaal aan stuurboordzijde in te halen. ‘Als de STC ons inhaalt moeten we inhouden voor de finish’. En dus zetten we onze sprint in. Ze mogen ons niet voorbij. Nog 500 meter. Nu niet laten liggen. De afstand blijft gelijk. Nog 70 rake klappen. We kunnen de mensen op de brug al horen schreeuwen. ‘Kom op, de mooiste 10 slagen!’ zegt onze stuur. Dan gaan we onder de brug. ‘Dit was echt de finish he?’ wordt er nog even voor de zekerheid gevraagd.
Aangezien iedereen zeiknat is en je snel afkoelt, roeien we de sloep snel naar de aanmeerplek. We stappen zo snel als mogelijk de sloep uit en lopen naar het busje om warmere kleding aan te trekken. De douchespullen worden gepakt waarna we richting de feesttent lopen. Onze stuur moest nog even heen en weer lopen om ons startbord op te halen. Daarna krijg je namelijk de eetbonnetjes voor patat, kibbeling en rode poon.
Om half 5 zou de prijsuitreiking beginnen en het was nu iets over 3. Dus eten we alles even snel op, zodat we daarna onze sloep naar het kranen kunnen roeien. Gelukkig hebben we wind mee waardoor we niet heel veel hoeven te doen. Het kranen gaat soepel en we komen precies op tijd aan voor de prijsuitreiking.
De dames 2 en dames 1 worden opgenoemd en daarna volgen ook de heren 2 en heren 1. Dan is het tijd voor hoofdklasse dames. ‘Nummer 1 van de dames hoofd en overall dames de Egbert Wagenborg’ We kregen een mooie eerste prijs aangereikt en daarnaast ook nog een meter bier (iedere sloep kreeg van de organisatie gratis een meter bier ‘want het moet ook gezellig zijn’). Daarna mochten we ook meteen voor het gouden kuikentje op het podium komen. Wij zijn superblij en trots met dit resultaat, en voordat we weg moesten hebben we nog een paar biertjes bij Urk op. Ondanks het weer zat de sfeer er bij iedereen goed in. Organisatie van Urk nogmaals bedankt voor het zorgen dat deze topdag toch door kon gaan.
Op de terugweg naar huis en op de boot hebben wij nog even verder gevierd.
@Iris van den Hoek