Wagenborg
We zijn weer twee weken verder en weer klaar voor de volgende wedstrijd; Slag om de Zaan. Om kwart over 7 nemen we de snelboot naar Harlingen en stappen we in de auto naar het mooie Zaandam. Aan boord hebben we nog besloten dat Nora, onze stuurvrouw, gaat roeien op stuurboord, omdat er geen vervanger is gevonden voor Amber. Nu is er wel een nieuwe stuurman/vrouw nodig dus hebben we Fimme, de stuurman van de Gouteyck, een berichtje gestuurd of hij ons wou sturen. En gelukkig zegt hij ja.
Eenmaal in Zaandam aangekomen gekraand en nog even roeierskleding voor Nora gehaald zodat zij ook zonder al te veel blaren kan gaan roeien. Om 11:04 is ons startsein. Naast de Magna Frisia die wij met 4 minuten voor moeten blijven. Aangemoedigd door de Gouteyck en de Cornelis Douwes schieten we weg naar de eerste boei, deze ronden en op naar de eerste brug. Na een aantal bruggen hebben we de Magna Frisia al aardig uitgeroeid en lopen we in op de Visbyvaarder. Onderweg krijgen we nog een aanmoediging van de ouders van Feije. Op de helft hebben we de Visbyvaarder al ingehaald en komen we naar de laatste helft van de race, het wordt steeds zwaarder maar de snelheid blijft nog in de sloep, de slag is nog steeds rond de 34 slagen. Nog 2 bruggen zegt Fimme, er komt weer meer energie in de sloep. Dan komt de laatste brug, waar de vader van Iris op staat, hij schreeuwt ons toe, we zijn er bijna. Nog even doorzetten voordat we aan de eindsprint beginnen. Bijna bij het einde horen we de aanmoedigingen van de Cornelis Douwes en de Gouteyck. 3…. 2… 2…. 1… toet. We hebben het gehaald.
Meteen de sloep uit het water en klaarmaken voor vertrek, en daarna de Gouteyck aanmoedigen. Het grootste gedeelte van de meiden gaat daarna achter ze aan met de auto. Feije gaat naar huis en Lisanna gaat nog even de Cornelis Douwes en de rest van de eilander sloepen aanmoedigen met de meiden van de Magna Frisia. Daarna even douchen en daarna naar de finish kijken. De Gouteyck komt als 2e binnen en jammer genoeg hebben we net de finish van de Cornelis Douwes gemist omdat we te druk bezig waren met het klaarmaken van de sloep voor vertrek.
Onderweg naar huis nog even langs de Mac Donalds in Hoorn en eenmaal in Harlingen een auto geregeld bij Doeksen. Hier horen we dat we uiteindelijk als 4e zijn geëindigd! Dat wordt een groot feestje in de boot terug. Super goed gedaan, ik ben trots op iedereen.
@Lisanna Postma
Gouteyck
Zaterdagochtend 21 april, voor velen een gewone zaterdag, voor ons wedstrijddag nummer 2 dit seizoen. Op het programma: ruim 16 kilometer roeien langs molens en cacaofabrieken, beter bekend als de Slag om de Zaan. Deze race is verreweg niet zo populair onder de Terschellinger sloepen als het Harlinger Kampioenschap, maar desondanks werd hij bijgewoond door de dames van de Egbert Wagenborg en de Magna Frisia, en de heren van de Arad, Cornelis Douwes en Gouteyck.
Omdat de dames al om 11:04 uur moesten starten, hadden zij hun sloepen vrijdagavond al naar de wal gebracht en gingen zij met de sneldienst van 07:15 uur naar Harlingen. De herenteams stonden wel gewoon om 7 uur op de Friesland, en begonnen zo aan hun wedstrijdvoorbereiding. In Harlingen aangekomen bleek dat de lieftallige voetbalteams onze huurbus had meegenomen, inclusief alle sleutels voor de overige auto’s en bussen. Gelukkig was daar huurbaas Dirk Keizer, die in hoog tempo achter de voetballers aan ging om de boel om te ruilen, waarvoor hulde.
De bagage werd ingepakt en de sloep aangekoppeld en zo kon er koers gezet worden naar Zaandam. Onderweg werd nog genoten van een laatste puntje foute uur, terwijl de pannenkoeken door de bus vlogen en de eerste speculaties op gang kwamen. Eenmaal aangekomen in de stad van de galgenzagers kon, mede dankzij de uitstekende organisatie, direct worden doorgereden naar de kraan. Met de sloep in de kraan kwamen de beide Terschellinger damessloepen langs, waarbij de Wagenborg werd gestuurd door onze eigen stuurman Fimme, die op deze manier het parcours uitstekend kon verkennen.
De sloep werd op de plek gelegd, de bus geparkeerd, startbord en routekaart opgehaald en zo 
kon de lokale supermarkt worden opgezocht om de laatste benodigdheden in te slaan. Vervolgens werd nog een praatje gemaakt met de concurrentie en rustig aan omgekleed, flessen danwel zakken gevuld met water en alles op de plek gelegd zodat het tijdens de wedstrijd voor het grijpen ligt. Ondertussen kwamen de eerste damessloepen over de finish wat betekende dat de Wagenborg en de Magna Frisia, die in de derde startgroep vertrokken waren, niet ver weg konden zijn. En inderdaad, het duurde niet lang voordat de mooie rooie kuiken om de hoek kwam zeilen op weg naar hun finish, op enkele minuten gevolgd door de Magna. Terwijl de meiden tevreden aanlegden en hun sloep weer op de trailer zetten ging de stuurman naar het palaver voor de herenrace en begonnen de zenuwen echt te komen.
Toen werd het tijd om los te gooien. Na een korte briefing ten aanzien van bochten en bruggen werd er een rondje ingeroeid en klaargemaakt voor de start. We startten met de Azorean High om 14:00 uur als eerste in de snelle startgroep, wat zou betekenen dat dit een solo-race zou worden waarbij de Azorean een klein stukje mocht uitlopen. “Nog 30 seconden” klinkt het uit de speakers, “focus mannen, kruip in die bubbel, jij en je riem, 1,5 uur lang.” voegt de stuurman eraan toe. “5, 4, 3, 2, 1” het woord ‘start’ horen we niet eens meer, want we vlammen over de startlijn en laten de Verkade fabriek achter ons, op naar het eerste keerpunt een paar honderd meter verderop. De start hebben we gewonnen, maar zoals verwacht kruipt de Azorean High langszij. “Gas erop Azorean, anders heb je geen ruimte” brult de stuurman. Alsof het ervoor ontworpen is duikt die op zijn beurt vlak voor onze kop en we snijden de eerste boei aan, die vlot gerond wordt.
Terug bij de koekfabriek wordt de omroeper overstemd door de aanmoedigingen van de dames en al snel komt de eerste brug in zicht. De schaduw onder de brug is een korte maar welkome afwisseling van de brandende zon, die al de hele dag goed haar best doet. In rap tempo komen de volgende bruggen voorbij en na 5 stuks draaien we de Zaanse Schans op, de ellenlange Zaanse Schans. Ongeveer halverwege de molens lag een boeitje waar we omheen moesten, een bijna haakse bocht, dus even spieken waar die Azorean zit. 40 meter, dat is meer dan prima, gaat mooi zo, nu vasthouden. En dan eindelijk de Zaanbrug, vanaf daar is het nog een klein stukje naar het keerpunt in de vorm van de Clausbrug.
Vlak bij bovengenoemde Zaanbrug zaten er nog een paar debielen uit een auto te schreeuwen, wat na verder onderzoek de dames van de Wagenborg bleken, die achter ons aan gereden waren om halverwege hun steun te betuigen. Het laatste stukje tot het keerpunt werd de wind wat meer tegen en trok hij wat aan, waar keurig op gereageerd werd door de slag iets korter te maken. Het keren zelf ging zoals getraind, stuurboord jaagt hem door de bocht, terwijl bakboord afstopt en tegenhangt om de sloep zo snel mogelijk 180 graden te laten draaien.
Na het keerpunt was de cadans snel weer gevonden en werd met lange, rake klappen de terugreis naar de Verkade fabriek ingezet. De brugwachter van de Zaanbrug was zó onder de indruk van de zwart-rode Lady dat hij besloot om zijn brug voor haar te openen, om zo de doorvaart terug naar de Zaanse Schans onbelemmerd te laten verlopen. Hier aangekomen werd met een bloedgang koers gezet naar de eerste van de vijf laatste bruggen, en vanaf daar was het bruggen tellen. Een voor een kwamen die voorbij, en vanaf grofweg de Bernhardbrug was het verstand op 0, vol gas en alles geven om de laatste meters eruit te sleuren.
Onder nogmaals luide aanmoediging vliegen we de finish over in een tijd van 1:32:24, en dan is het afwachten. Afwachten hoe lang het duurt voordat de concurrentie binnen is. Ondertussen staat de organisatie al klaar met onze trailer en kunnen we zo doorvaren de hijsbanden in, in no-time staat de sloep op de trailer en kunnen we reisklaar maken.
Terwijl de rest van het veld hun race afrondt, wordt bij de bus omgekleed en klaargemaakt voor de thuisreis, waarbij een roeier dermate klaar was met al het zweet dat hij besloot om de Zaan in te duiken met een fles shampoo. De thuisreis zelf verliep na wat gepriegel op het parkeerterrein soepel, met een kort sanitair intermezzo halverwege de afsluitdijk en een memorabele inhaalactie met de Wagenborg in de hoofdrol. Onderweg hoorden we ook van een achtergebleven teamlid dat we ons naar de tweede plaats overall hadden geroeid, hetgeen onder luid gejuich werd ontvangen.
In Harlingen aangekomen werd de sloep achter de auto gehaakt, en opgemaakt voor een culinaire stop, die ditmaal werd gehouden bij het restaurant van de bekendste clown ter wereld. Uiteindelijk stapten we allen aan boord van de Friesland waar het al snel gezellig werd, en de toon voor de avond was gezet. Op Terschelling aangekomen nog even snel douchen, overhemd aan en vol gas naar de Zeevaart om onze tweede plaats, de vierde plaats van de Wagenborg, beiden overall, en de eerste prijs in de eerste klasse heren van de Arad grondig te vieren.
@Jelle de Vries
Cornelis Douwes
The second race of the season was the Slag om de Zaan in Zaandam on April 21st. The Slag om de Zaan is a 16.5 km race which took place on the Zaan, a river in the Netherlands. Which really changes between beautiful views with the windmills and big factories at the banks of the river.
After a bit of trouble with the rented van we got to Zaandam just in time to get the Cornelis Douwes in the water. And then we had to wait a long time before we could start. Thankfully the weather was nice, so the waiting was not too bad. We started at 14:50 with a starting number of 74. The race itself went well, we had a nice battle with another sloop which tried to overtake us for most of the race, but they never got past us. The weather was nice while we waited but during the race it was very hot with only a breeze. But our end time was 1:46,51 and that time got us the 24th position overall and 5th in our division.
The next race of the season is the HT on May 11th. This is the longest and most epic race of the year in which we row about 34 km from Harlingen across the Wadden Sea to Terschelling, so that will be familiar territory for us
