Roeiverslagen – Harlinger kampioenschappen 2018
Roeiverslagen – Harlinger kampioenschappen 2018

Roeiverslagen – Harlinger kampioenschappen 2018

Houtman

Na nooit een bericht te hebben geplaatst op deze website, hebben we besloten dit toch maar eens te doen. Na een ruige onderneming om de Houtman weer klaar te stomen voor gebruik, konden wij eindelijk trainen. Dit moest wel gebeuren, omdat de eerste wedstrijd alweer in de buurt lag. Dus na 5 keer getraind te hebben konden wij de eerste wedstrijd roeien.

De Harlinger kampioenschappen is een wedstrijd van 15 km, waarbij je in de haven start en van daaruit richting de havenmond roeit, vanaf daar gaat de route naar het zuiden tot aan Boei 21. Vanaf daar gaat de route weer terug naar de haven van Harlingen.

Na deze nuttige informatie, kunnen we eindelijk beginnen.

Nadat wij onze plek gevonden hadden, wat lastiger was dan gedacht, konden wij wachten op het startsein.
Toen het startsein klonk begonnen wij met ons prachtige startje, de 4 beroemde korte slagen gevolgd door 6 lange krachtige sprint slagen. Niet kijkend naar de riemen die we moesten bevechten van een andere sloep maakten wij ons een weg door het water naar het havenhoofd. Tegen de tijd dat we bij het havenhoofd waren, hadden wij alle andere sloepen die gelijk met ons waren gestart achter ons gelaten.
Dit bleef de gehele route zo en dat gaf ons wel een boost. De weg naar de boei verliep goed en zonder problemen, behalve dan de broek die iemand verloor tijdens het roeien… Maar laten we het daar maar niet over hebben.

Nadat we boei 21 waren gerond, hadden wij te maken met stroom en wind mee. Dit zorgde voor een snellere vaart, dus ook een hoger tempo. Ons team, zo goed als het was met de enkele trainingen die wij hebben gehad, was hier maar al te goed op voorbereid. De laatste 2 kilometer begon, de een na laatste kilometer voerden wij ons tempo op. Toen wij uiteindelijk de havenmond bereikten begonnen wij ons “Sprintje tot de Mids”, hierbij gaven wij de volle 100% en haalden wij ook nog een sloep in voor de finish.

Het was weer voorbij, trots op wat we bereikt hadden namen wij een lekker drankie. Nu was alleen nog het plan om de sloep weer op de trailer te zetten, wat soepel verliep, en dan naar de prijsuitreiking te gaan, maar weer toezien wie er had gewonnen.

Om 1800 waren wij aanwezig bij de prijsuitreiking van de wedstrijd, op dat moment werd er omgeroepen wie de 3e en 2e plaats hadden gehaald van het 2e klassement. Net op het moment dat een deel van het team naar buiten loopt, horen we op de achtergrond over de speakers “HOUTMAN!”. We kijken elkaar aan en we zien de verbazing op elkaars ogen. En ja! We hebben de 1e PLAATS gehaald van het 2e klassement!! De dag kon niet meer stuk, ongelooflijk! Niemand geloofde het in het begin en het duurde ook een tijdje voordat het echt tot ons doorgedrongen was.

Na dit met elkaar gevierd te hebben was het weer tijd om naar huis te gaan, wat niet erg soepel verliep.. Geen trekhaak voor de Houtman en de Wagenborg, Doeksen kon ons ook niet helpen met de sloepen. Toen de boot van plan was te vertrekken stonden wij nog met een deel van het Wagenborg team en de Houtman op de parkeerplaats bij Doeksen, via het autodek zijn we toen nog even snel naar binnen gesprongen. ‘letterlijk’.  We moesten de sloepen de volgende ochtend regelen. Cecile, de strijder, heeft de volgende ochtend de sneldienst van 0715 gepakt en heeft de Wagenborg EN de Houtman op de boot van 1300 kunnen zetten. Hier zijn wij haar natuurlijk erg dankbaar voor!

Dus, wie had dat gedacht? Van het winnen van de eerste prijs naar het wachten op de volgende reis.

@Daan Hendriks

 


Gouteyck

Zaterdagochtend, half 6. De wekker gaat, het is weer zo ver. Na 2 maanden training stond de eerste krachtmeting van het seizoen op het programma. Het Harlinger Kampioenschap Sloeproeien is Al jaren de opening van het seizoen voor bijna alle Terschellinger sloepen en het was dan ook goed vol met sloepen op het autodek van de Friesland.

Na een vluchtig ontbijt werd de tas gepakt en koers gezet naar bovengenoemde veerboot. De auto werd voor de sloep gezet terwijl de overige teams van de WBS op zoek gingen naar een trekhaak, wat gezien het volume aan sloepen en gebrek aan auto’s met trekhaak voor team Houtman een probleem bleek. Gelukkig werden deze door een trekker van Rederij Doeksen uit de brand geholpen, zodat iedereen gewoon aan de start kon verschijnen.

In de salon werd het al gauw gezellig, er werd kostelijk genoten van de meegebrachte pannenkoeken en taarten, er werd muziek gespeeld en de laatste berekeningen werden gemaakt. In Harlingen aangekomen werd direct doorgereden naar de kraan om de zwart-rode Lady te water te laten. Ze werd afgemeerd langszij de Kerwood en toen begon het lange wachten tot de start. Dit bood echter wel tijd om nog even langs de Albert Heijn te gaan, een praatje te maken met de concurrentie, GoPro’s te bevestigen, etc.

Na het ophalen van het startbord en de routekaart ontstond er enige onduidelijkheid over de route, met name omdat de tekening iets anders zei dan de beschrijving, en de beschrijving stelde dat de keerton over de andere kant gerond moest worden dan je zou verwachten door de aanlooproute. Dit werd in het palaver door de organisatie opgelost door de route om te draaien.

Met deze informatie op zak konden de laatste voorbereidingen worden getroffen, water op de plek, nog een paar snelle koolhydraten naar binnen werken en losgooien voor een rondje inroeien. Nog even een startje oefenen, de spieren lekker opwarmen, andere sloepen succes wensen, en dan is het zover. In de laatste startgroep starten we om 13:36 uur, vanaf positie 1. “Nog 30 seconden” klinkt het uit de speakers. Focus erop, we gaan beginnen. “5, 4, 3, 2, 1, start!” We vlammen over de startlijn en weten als eerste de haven uit te draaien, en dan kan er koers gezet worden naar de BO21 en de rest van het veld.

Net buiten de haven komt de Azorean High langszij, maar ze weten maar heel langzaam voorbij te trekken en ook als dat eenmaal gelukt is, is het snelheidsverschil minimaal. Ondertussen komt de startgroep voor ons in zicht en worden de eerste sloepen ingerekend. Aan de lopende band wordt de concurrentie ingehaald en al snel komt de eerste sloep met medestudenten voorbij, de Wagenborg. Een korte aanmoediging naar de meiden en weer door, het gaat hard, het gaat mooi, nu volhouden.

Met de keerton in het vizier loopt de drukte op, “Dat gaat een mooi zooitje worden zometeen” zegt de stuurman, en hij kreeg gelijk ook. Met de Zeeleeuw II langszij wordt de bocht aangesneden, maar die neemt deze erg kort waardoor in eerste instantie de riemen verstrengeld raken en later de romp zo dichtbij komt dat het voor bakboord onmogelijk wordt om door te roeien. Gelukkig komt er al snel weer ruimte en kan er weer kracht op de bladen. Al snel zit de snelheid er weer in en zijn we op de terugweg, ongeveer halverwege komen we langs de Houtman, die nog even kort toegeschreeuwd wordt. Steeds meer boeienparen komen voorbij tot uiteindelijk de scheidingston met de Pollendam voorbijkomt en we de haven in draaien. Vlak voor het havenhoofd halen we De Rijp nog in, wat voor ons een goede indicatie is dat het hartstikke prima gaat. “Nog 100 meter!” Alles eruit, helemaal tot het gaatje, nog even en dan kunnen we aan het bier.

En dan klinkt de toeter, dat was het weer. Terwijl de snelheid uit de sloep valt wordt contact gemaakt met de wal waar oudgediende Jouke klaar staat met een krat groene knuppels, en ook de ouders van een van de teamleden waren afgereisd vanuit Eindhoven om ons te voorzien van goudgele rakkers. Hier kregen we te horen dat we als vierde over de finish waren gekomen.

Ondertussen stond de auto met de trailer al in de rij en kon de sloep weer op het droge, waarna het entrepotgebouw werd opgezocht waar gedoucht, gegeten en -vooral- gedronken kon worden. Rond een uur of 6 werd de uitslag bekend gemaakt, wat toch wat verrassingen met zich mee bracht. De Houtman had zich naar de eerste plaats in de tweede klasse heren geroeid, gevolgd door de Blue Whale van Roeiteam OKA18 en De Rijp. Wij waren 6e geworden, met 0,09 en 0,30 watt achter de nummers 5 en 4. Miniem verschil, maar zeker een resultaat waar we blij mee kunnen zijn

Na de buikjes gevuld te hebben met de culinaire hoogstandjes uit de knetterpan van Molly’s cafetaria, troffen we de jongens van de Cornelis Douwes, die terugkwamen uit Weesp voor Vechten op de Vecht, en werd de sloep weer aan boord van de Friesland gebracht om de thuisreis beginnen. Dat laatste bleek voor team Wagenborg en -wederom- team Houtman toch teveel gevraagd en zij waren gedwongen hun sloep achter te laten op het opstelterrein. Eenmaal onderweg werd eerst op het bovendek het laatste deel van het eigen bier onschadelijk gemaakt, voordat we ons bij de overige teams in de bar voegden. Onder begeleiding van trekzak en kuttepiel werd het liederenboek van de VTV afgewerkt en kwam het mooiste eiland binnen no time in zicht.

Aangezien iedereen al fris gedoucht en omgekleed was, werd het dichtstbijzijnde huis omgedoopt tot bagageopslag en direct doorgezet naar café de Zeevaart. Aldaar werd onder het genot van menig goudgele rakker de afgelopen dag nog eens grondig nabesproken, terwijl de laatste deelnemers van de Fjoertoer door de Torenstraat naar hun finish wandelden.

@Jelle de Vries


Wagenborg

Eindelijk is het dan weer zo ver, het roeiseizoen is begonnen en op 7 april was alweer de eerste wedstrijd, het Harlinger Kampioenschap Sloeproeien. Na een paar weken trainen en met twee invallers, Melanie en Marianne, zijn wij er klaar voor.

Rond half zeven kwamen de eerste ik ben wakker berichtjes binnen, zodat we zeker wisten dat iedereen de boot van 7 uur kon halen. Nora stond op dat moment al bij Doeksen om een auto te regelen zodat de sloep aan boord kon en op het laatste moment heeft ze een dikke Defender geregeld, met dank aan haar goede Engels.

Om 7 uur begon de boottocht in de Friesland. In de boot zijn de haartjes weer gevlochten door Feije en hebben we de pannenkoeken gegeten die Cecile en Melanie de vorige avond hebben gebakken.

Eenmaal in Harlingen aangekomen stonden Lisanna en de moeder van Nora bij de uitgang, daar hebben we de sloep afgehaakt en achter de auto van de ouders van Nora gezet. Daarna hebben we Marianne gebeld, die stond al bij Doeksen dus daar konden we mooi bij in de auto stappen naar de kraanplaats. Hier hebben we de sloep soepel in het water getakeld en zijn we naar een mooi plekje geroeid. Daar werd het wachten op het moment dat we konden starten.

In de tussentijd kwamen de ouders van Demi, de moeder van Leonie en de opa en oma van Calvin nog even kijken om ons moed in te praten.

Om kwart voor één zijn we weggeroeid om nog even wat startjes te oefenen. Dit ging perfect dus werd het wachten op de start om 13:24. Eenmaal wachtend voor de startlijn begonnen de eerste kriebels al te komen. Toen het startschot klonk roeiden we met volle focus weg; 3 korte slagen, 7 lange slagen; en nu was het aan ons om de snelheid erin te houden. Op naar de scheidingston van de Pollendam waar we om moesten draaien. Daar aangekomen was de boei vrij. Nora stuurde in een ruime bocht en daarna moest bakboord aanzetten en stuurboord een slokje nemen. Hij ging perfect, na de bocht snel alle snelheid er weer bij en op naar het havenhoofd. Het werd steeds zwaarder maar uiteindelijk zei Nora dat het nog een kilometer was tot het havenhoofd. In de haven hebben we nog een aantal sloepen ingehaald en eindelijk na 15 kilometer te hebben geroeid klonk het schot, we waren gefinisht.

Meteen zijn we weer naar de kranen geroeid. Daar hebben Nora en Melanie de auto opgehaald en de rest ging lekker aan het welverdiende biertje, die ons werd gebracht door Tessa. Even later kwamen de opa en oma van Calvin ook weer langs om ons nog meer bier en reuze mergpijpen te geven en de ouders van Demi waren er ook weer bij. Even later hebben we de sloep uit het water getakeld en meteen naar Doeksen gebracht. De rest is in de feesttent gaan zitten om te wachten op de prijsuitreiking. We waren van de 28 sloepen 8e geworden! Na de prijsuitreiking hebben we nog even nagenoten van de dag. Het overgrote deel van het team heeft uiteindelijk om 20:00 de boot genomen, zonder sloep aan boord.. Jammer genoeg was er geen auto die de sloep met een boord wilde nemen. Cecile zou dus de volgende dag met de eerste boot terug naar Harlingen gaan om daar de sloep op te halen. In de boot is er nog even gefeest en daarna is er nog verder gefeest in West-Terschelling. Het was weer een mooie dag.

@Lisanna Postma


De rijp

Spierpijn, blaren en een verbrande neus. Het was het allemaal waard. De mannen van de Rijp zijn zaterdag 7 april bij hun eerste wedstrijd, het 10e kampioenschap sloeproeien in Harlingen, als nummer 3 geëindigd in de tweede klasse van de mannensloepen.

De Rijp is een zware sloep, dus de andere sloepen kwamen veel sneller op gang bij de start. Maar, als een ware tweetaktdieselmotor lagen ze vlak na het havenhoofd alweer vooraan. En dat bleef zo, voor bijna de halve wedstrijd! De mannen zaten lekker in hun slag, en als de stuurman merkte dat ze snelheid verloren greep hij meteen in: En nu 5 ECHTE slagen! Kom op! Laat zien dat je kan roeien! Dat hielp, want uiteindelijk hebben maar zes andere sloepen de Rijp nog ingehaald. Eenmaal over de finishlijn werd meteen gegrepen naar het krat bier dat al de hele wedstrijd voor in de sloep klaarlag. Men moet nou eenmaal prioriteiten stellen. En na 15 kilometer bloed, zweet en blaren smaakte het bier natuurlijk extra goed.

Nadat het wedstrijdcomité de handicaps had berekend, belandde de Rijp op de 38e plek in het totale klassement. Ze waren ook nog 3e van de tweede klasse. Voor de eerste keer is dat niet slecht. De mannen waren dan ook zeer tevreden. Tijd voor nog een biertje dan maar.

@Wytze Sligting