Wagenborg
Op uitnodiging van Josee naar de race op de Zaan kijken. Ik werd met open armen ontvangen door Josee en gelijk gekoppeld aan het dames team van de Egbert Wagenborg uit Terschelling. Kon gelijk door naar het Palaver om de route en bijzonderheden te horen. De 1e heat 2200 meter, 2e heat 1200 meter en de laatste een lange sprint van 200 meter. Ook moesten we goed stuurboordwal aanhouden en binnen de officiële betonning blijven. Beroepsvaart moesten we in alle gevallen voorrang verlenen. Deze laatste opmerking van de speaker zou ons later in de 2e heat zeker partlen spelen! Willem stelde zich voor aan de inmiddels gearriveerde dames. Daarna smaakte de warme chocolade melk prima want het was behoorlijk koud buiten de tent. Gelukkig had ik nog wat extra warme kleding in de auto liggen die ik snel ging halen.
Al de 3 heats startte we gelijk met de Dolman. Beide een Kuikensloep maar de Dolman telde acht dames en wij 6 fanatieke meiden. Even dacht ik dat wordt een race van volgen daar wij in de minderheid waren. Maar ik had het snel mis want de slagroeiers gingen er gelijk tegenaan na het startschot. Willem werd gelijk wat scherper want we bleven gelijk opgaan en na de brug kwam er meer ruimte en langzaam kropen we er voorbij. Kom op meiden even wat extra aanzetten dan kunnen voor de bocht er voorbij en hebben wij ook de binnenbocht! Dat scheelt weer extra meters ten opzichte van de Dolman. De meiden jutten elkaar ook op en het gelukte ons er voor te komen. We moesten 2 gele boeien passeren en ter hoogte van los en laadplek van de sloepen lagen de keerboeien. We liepen steeds verder uit en zouden deze heat niet meer bedreigt worden door de Dolman. Onze voorgangers lagen te ver voor ons uit om nog in te halen maar we kwamen wel steeds dichterbij. Vlak voor de brug lagen de volgende keerboeien die zonder problemen gerond werden. Met één boord riemen lopen en extra kracht aan stuurboord passeerde we de keerboeien zonder deze te raken. In een strak tempo richting de finish want winst was niet genoeg maar ook de eindtijd moest zo scherp mogelijk zijn. De verkleumde toeschouwers schreeuwde ons over de finish. Na de finish even bijkomen en naar onze volgers kijken die nu over de finish kwamen waarna we snel de oever opzochten. Even bijkomen in de tent waar het gezellig druk was en de temperatuur behoorlijk steeg door de warme drankjes: Chocomelk en Glühwein onder begeleiding van opzwepende muziek.
De 2e heat ging Willem strategisch aan de binnenzijde liggen om te startte zodat hij de binnenbocht in zijn voordeel had! Nu bleek dat Willem door de haast zich niet volledig had kunnen voorbereidde op de keerboei die achteraf dichter nabij de brug lag als dat hij gedacht had. Dus die binnenbocht kwam er niet! Dus voor beide sloepen maakte het dit keer niets uit. De start ging zoals de eerste heat in een mum van tijd lagen we voor en passeerde de brug. Er kwam een groot binnenvaartschip in beeld en Willem werd hierdoor even door afgeleid. Ineens lag de gele keerboei naast onze sloep en zag Willem de Dolman die eerst zo 10 meter achter lag al richting de keerboei gaan. Even paniek bij Willem maar hij schreeuwde naar stuurboord: halen en extra kracht en bakboord even niets doen. We lagen snel weer in de goede richting maar de Dolman lag al haast naast ons. Daar werd het tempo natuurlijk ook extra opgezweept want zo kans krijg je niet snel om weer gelijk te komen of zelfs er voorbij. Doordat wij rechter voor het brug gat lagen door de grote zwaai en de Dolman haaks om de boei moest kregen wij eerder snelheid en doken toch net voor de Dolman door het brug gat. Onze tegenstander bleef nu toch wel wat langer in ons kielzog hangen. De actie bij de boei had ze extra kracht gegeven die wij kwijt waren door de hectiek bij de keerboei. Langzaam liepen we toch weer verder uit op de Dolman.
De race vorder gestaagd en spoedig hadden we de helft erop zitten. Steeds verder liepen we uit op de Dolman. Nu kwamen de keerboeien weer in zicht maar ook het gevreesde probleem met de beroepsvaart! Het schip lag te wachten voor de brug maar in de weg voor ons om beide boeien in een rechte lijn te kunnen passeren. Het licht op de brug werd op rood/groen gezet wat betekend dat de brug opengaat. We konden er niet langs en voorlangs dat werd te gevaarlijk. Ook één van de controle schepen hield de situatie in de gaten want veiligheid gaat voor alles. Ook de afspraken met de Havendienst moesten in acht genomen worden. Daar kan ik mee leven gezien mijn achtergrond bij de Havendienst van Rotterdam. Het binnenvaartschip begon aan zijn manoeuvre om door de brug te gaan. Intussen waren wij de eerste boei al gerond en besloten we iets terug te roeien om zo vlak achter het schip weer de andere keerboei te zoeken. Ik denk dat men in de Dolman weer alle hoop kregen om ons in te halen want hun achterstand werd in één klap weer terug gebracht naar nul! Bij ons was de gang eruit en zij kwamen met volle vaart aanstormen.
We draaide scherp om de achtersteven van het schip waardoor het onstuimige schroefwater ons ook enig sinds van koers deed veranderen maar Willem schatte de kracht van het schroefwater aardig in. Denk ook dat de schipper geen volle kracht gaf want hij had ons wel gezien vanuit zijn stuurhut, wij hadden even oog contact gehad en ondanks hun haast had hij even ingehouden. We roeide nu gelijk met de Dolman op naar de keerboei maar wij zaten gelukkig aan de binnenbocht en de Dolman moest ons iets ruimte geven. Tijdens het ronden kwamen onze riemen wel heel dicht bij de Dolman. Willem liet bakboord iets inhouden en zelfs even afstoppen. Stuurboord voor moest alles geven en stuurboordslag riem op daar we anders de riemen of de boeg van de Dolman zouden raken. Door deze manoeuvre lagen we snel weer in een rechte lijn naar de finish. De Dolman moest een iets grotere bocht nemen wat ons weer een kleine voorsprong gaf die we niet meer uit handen gaven. We werden nog aardig opgezweept door de Dolman en 2 andere sloepen uit de achterhoede die nu ook aardig dichterbij waren gekomen. Willem zweepte de meiden extra aan en ook zelf riepen ze van alles naar elkaar toe voor een nog scherpere tijd. Met een paar meter voorsprong kwamen we over de finish. Willem begon steeds meer te glimmen en zat al te rekenen: hoeveel dames teams, hoeveel roeisters en nu al twee keer winst. Dames eerst even bijkomen en wat warms drinken de volgende heat gaan we ervoor sprak hij geruststellend.
De 3e heat was een sprint over 200 meter. We roeide richting de brug waar de startboei lag. Iedere twee minuten 2 sloepen van start. Samen met de Dolman lagen we te wachtte voor de startlijn maar de wind gooide roeit in het eten. Wij verwaaide ook steeds vanaf onze startpositie en de Dolman kwam zelfs tegen het startschip aan te liggen. Dat ging geheel fout en de start werd voor ons beide 3 minuten uitgesteld. We kregen een herkansing om te startte. Voordat we het wisten waren de 3 minuten om of waren het toch maar 2 minuten. Wij lagen nog niet geheel recht en de Dolman had ook de grootste moeite om in een rechte lijn te komen. De Dolman lag toch iets beter en de dames in deze sloep gaven alles wat ze nog hadden want ze bleven heel lang gelijk opgaan met ons. Kom op meiden schreeuwde Willem we laten ons toch niet pakken door een 8 mans sloep. Helemaal gek werden ze want ze wilde deze heat ook winnen. Ze schreeuwde naar elkaar om alles te geven en Willem telde met harde stem om ze gelijk te laten gaan. Heel langzaam kropen we iets naar voren maar tot aan de finish bleef het spannend. Onder luid geschreeuw vanaf de wal waar nog aardig wat familie en supporters stonden kwamen we over de finish.
Ieder trok snel wat kleding aan want het was behoorlijk koud. De wind sneed door je handen en gezicht. Snel naar de kraan roeien en zorgen dat ie op de trailer staat. Gelukkig verliep dat snel en togen we naar de feesttent. De vuurkorven branden al en vele stonden er omheen of men zocht de beschutting van de tent op. De walm van Glühwein rook je al van verre en menigeen proostte met een goud gele rakker met roeivrienden op de wedstrijd. Toen kwam de prijsuitreiking. Wij zaten gespannen aan een tafel en hoorde steeds meer teams opgeroepen worden maar wij nog niet. Zou het waar zijn? Nummer twee moest komen dan zijn wij toch eerste bij de dames. We keken gespannen naar de speaker; 1e prijs voor de dames van de Egbert Wagenborg uit Terschelling. We sprongen een gat in de lucht en Willem moest mee van de meiden. Nou dat hoef je geen twee keer te vragen. We kregen een goed gevulde mand met lekkers aangereikt en sprongen een gat in de lucht. Volgens mij sprong ik het hoogste. Als toeschouwer invallen bij een team wat je niet kent, nu dus wel, en dan de 1e prijs pakken dat kan niet mooier. Het glaasje cola smaakte daarna heerlijk hoewel er een sterk luchtje vanaf kwam. Buiten bij de vuurkorf en BBQ tent werden nog wat foto’s gemaakt van de groep als aandenken. Het team moest bijtijds weg want men moest de veerboot naar Terschelling nog halen. Op de boot zouden ze nog enkele biertjes nemen en ik denk op het eiland ook nog wel maar daar heb ik niets over gehoord en dat is misschien wel goed ook! De muziek in de tent werd steeds harder maar de trek ook. Gelukkig werden we even later uitgenodigd voor de BBQ wat ons prima smaakte. Nog even gezellig na geklets met wat roeivrienden. Toen was het ook tijd voor Willem en met de door de meiden aan hem geschonken 1e prijs voor zijn inzet toog Willem weer richting huis. Ik kan met het team terugkijken op een geslaagde MIDWINTER SPRINT WEDSTRIJD.
Verslag van onze stuurman, Willem Borsboom.
