‘De Houtman’
Nu, zie hier, weer zo’n pracht verhaal. Na ons succes bij de Harlingen kampioenschappen in April waren wij natuurlijk van plan dit weer te gaan doen bij de roeiwedstrijd in Grou. De roeiwedstrijd van Grou is een route van 20,75 km door de polder heen. Natuurlijk heel wat anders dan de wedstrijd in Harlingen.
Het was zaterdag ochtend en de meeste mensen uit ons team moesten de boot van 07:00 nemen naar Harlingen, waar zij werden opgehaald door een ander teamlid. Het groepje mensen dat mee reed bestond uit 4 man en dit was ook precies goed. Want ze paste er allemaal precies in. Ondertussen was er besloten dat er nog een pomp gekocht moest worden omdat de accu voor de elektro pomp het eerder die week begeven had. Daarvoor zijn we naar de CIV in Lauwersoog gegaan waar we een pracht van een pomp hebben gekocht. Na deze gekocht te hebben vervolgde wij onze weg naar Grou, waar de Houtman ondertussen al in het water was gehesen door Berend, die de roeisloep de Vrijdag ochtend daarvoor had meegenomen naar huis.
Om 10:30 lagen we dan eindelijk klaar, team compleet, boot gereed en met een upgrade. De pomp die we eerder die ochtend gekocht hadden, is bevestigd met een knopen constructie waar je U tegen kan zeggen, waardoor de pomp met een hand te bedienen is. Verder was het wachten tot de start.
Onze start was gepland om 12:38. Twee minuten voor ons startte de eerste twee heren sloepen. Wij waren dus samen met ‘De Witte Beer’ het 2e paar dat vertrok. Om 12:10 maakte wij ons lost van de kant en de rest van de sloepen en roeide wij ons even warm. Om 12:37 was het dan zover en lagen wij klaar voor de start.
Toen begon het aftellen en maakte wij ons klaar voor weer een prachtig start. 3,2,1 daar gingen we, de start ging perfect, de eerste minuten liepen wij gelijk met ‘De Witte Beer’ die zich aan stuurboord zijde van de sloep bevond. We namen een hoger slag tempo en langzamerhand lieten wij ‘De Witte Beer’ achter ons. De eerste helft van de route ging gemakkelijk, dit kwam vooral door de wind die we mee hadden. Tijdens de route kom je meerdere versmallingen tegen, bij de eerste versmalling die wij tegen kwamen liepen wij wat vertraging op, dit kwam doordat we de sloepen die voor ons waren gestart waren opgelopen en deze niet konden inhalen voor de versmalling. Dit was zonde, maar het was niet anders. Na de versmalling hadden wij de kans om de eerste 2 sloepen in te halen. In een van deze sloepen zat Gabe, die tijdens de Harlingen Kampioenschappen met ons mee geroeid heeft. Maar er was geen tijd voor een praatje, want we moesten doorzetten. We waren over de helft, dit betekende dat we ons weer tegen de wind op moesten vechten, dit waren lange zware stukken, maar wij behielden ons tempo. Bij 17 km begonnen wij ons tempo op te voeren. We zagen achter ons ook een andere sloep naderen, die moesten wij achter ons laten. Toen was het zover, het laatste sprintje, deze was zoals gewoonlijk dodelijk, een pracht sprint. De finish over, de boot aanmeren, biertjes erbij, muziek aan en beseffen dat we als eerste over de finish waren van de heren. Dit moest wel een goed teken zijn.
De boot eruit hijsen duurde nog een enige tijd door alle drukte, op tijd komen voor de prijsuitreiking om 18:00 lukte ons wel. De uitreiking begon, eerste waren alle vrouwen sloepen aan de beurt. ‘De Wagenborg’ finishes 5e, een mooie plaats. Het 2e heren klassement bestond uit een 1e en 2e prijs. De 2e prijs is naar ‘De Rijp’ gegaan, die echt een top prestatie hebben geleverd, Gefeliciteerd heren! De 1e prijs ging naar… De Houtman!! Ongelofelijk, we zijn gewoon weer EERSTE geworden, 2 keer achter elkaar. Dit gebeurd niet vaak, nooit.
Met een goed gevoel konden wij ons weer richting huis begeven. Want we hebben weer eens bewezen wat de Houtman wel niet kan. Want alleen in houten sloepen, roeien mannen van staal.
@Daan Hendriks
‘De Rijp’
Zaterdag 28 april was het weer vroeg op voor de roeiers van de rijp. De roeirace in Grou stond weer op de planning en daarvoor moesten we om 7.00 uur op de boot zitten. Natuurlijk moest er ook weer een trekhaak geregeld worden om de sloep de boot op en af te helpen. Ook deze keer lukte het weer. Toen was het tijd om nog half in slaap te genieten van pannenkoeken die bankje 4 de avond ervoor voor ons gemaakt hadden. Dit zorgt ervoor dat we weer wat brandstof in ons systeem hadden om tijdens de wedstrijd te presteren.
Om 9.00 uur waren we eindelijk in Harlingen en toen was het tijd om met zijn allen gezellig met een busje naar Grou te reizen om daar de sloep weer in het water te laten kranen. Na het kranen is het tijd om de laatste voorbereidingen te doen voor de race zoals de nieuwe sponsor kleding aan te doen en het startnummer voor vandaag op te halen.
Daarna was het wachten en gezellig met de andere deelnemers praten. Om 12.40 is het bijna zover. Om 12.42 start de groep voor ons. Om 12.43 gaan we voor de startlijn liggen en dan begint het aftellen 10…9…8…7…6…5…4…3…2…1 pang, het startschot luidt en daar gaan we.
De start is niet vlekkeloos maar we laten de El Flamingo al snel achter ons en we roeien snel door naar de volgende sloep voor ons. We beginnen in te lopen op een aantal sloepen die voor ons liggen en we halen ze een voor een in. Uiteindelijk hebben we de 20.75 km in 2 uur een 29 min afgelegd en hebben we 5 sloepen ingehaald en zijn maar door 2 sloepen (overigens lichtere sloepen) ingehaald wat voor de rijp geen slechte prestatie is.
Trots op onszelf gingen we door naar de ligplaats. Na de wedstrijd was het tijd voor een beetje rust en een koel drankje. Toen iedereen weer een beetje op krachten was gekomen en onze bestuurder voor aan in de rij stond was het tijd om de sloep weer uit het water te laten kranen. Daarna was het tijd om weer om te kleden in de oranje sponsor-polo en vol spanning te wachten op de uitslag. De spanning werd er niet minder omdat we zelf door hadden dat we een best goede race hadden geroeid en dat we toch misschien wel kans hadden op een prijs. De vraag was dus hebben andere sloepen het ook goed gedaan.
Om 18.15 is het dan eindelijk zover, 15 minuten later dan gepland werd de uitlag bekend gemaakt. Na eindelijk de uitslag te horen na het lange wachten is het tijd voor feest. De Rijp is op de tweede plek geëindigd in de heren 2 na een wattage van 65.19 geroeid te hebben. Dit is al mooi nieuws, maar om dan nog te horen dat de Houtman de eerste plek heeft kunnen bemachtigen in de heren 2, de Wagenborg vijfde in de vrouwen hoofd en de Gouteyck de zevende plek het hoofdklassement was er nog een schepje vreugde daar bovenop.
Na tevreden op de foto te zijn gegaan wordt het tijd om naar huis te gaan en te genieten van de winst. Nu gaan we genieten van een week rust en dan wordt het knallen tijdens de HT-race op 11 mei.
@Bart Poppe
‘De Wagenborg’
Een week na slag om de zaan en daar staan we weer, klaar voor de volgende wedstrijd in Grou. Met de tassen ingepakt en roeikleding aan zit het team om 7:00 weer aan boord. Daar worden de bekende pannenkoeken weer gegeten en door sommige teamleden nog even geslapen.
Eenmaal in Harlingen aangekomen is de sloep, die al op Harlingen stond, achter het busje geplaatst en zijn we op weg gegaan naar Leeuwarden om onze stuur, Emma, op te halen. In Grou aangekomen de sloep meteen in het water gelaten en de sloep klaargemaakt voor de wedstrijd.
Om 12:28 was het dan zo ver, het startschot. Samen met de Wetter Wrotter, die een thuiswedstrijd had, vliegen we over de startlijn. Het begin van de 20,75 kilometer. Met 33 slagen per minuut blijven wij Grou voor, en lopen wij op de volgende sloepen in. Na het eerste slokje komen we wel heel dicht in de buurt en voor de eerste vernauwing zijn de eerste sloepen al ingehaald. Op naar de volgende. Hier moesten we even wachten omdat een andere sloep er eerst doorheen moest. Hierna werd het een lange tocht, maar wel met een goede motivatie, want de ene na de andere sloep werd ingehaald. Ook werden we nog aangemoedigd door de ouders van Cecile en door onze medestudenten Noah en Folkert. Rond de helft waren we bij een nauw stukje water, waar we nog steeds sloepen moesten inhalen. Hier kwamen we naast Naarden te liggen, maar omdat het even zo nauw werd kwamen we in het riet terecht. Snel de snelheid weer opgepakt en even achter Naarden gebleven. Toen het vaarwater weer wijder was deze snel ingehaald en kwam de pulp fiction in zicht. Het lukte de hele tijd net niet om deze in te halen dus dan maar achter de sloep een slokje. Na het slokje had iedereen weer energie en kwamen we toch voorbij de Pulp. Nu moesten we ze alleen maar voor blijven. Bij de laatste oversteek kwam er een schip langs, hier moesten we bijna voor wachten maar we waren net snel genoeg. Na de oversteek kwamen de Lytse Bear en de Magna Frisia in zicht. De Lyste Bear haalden we in net na de laatste brug, en vanaf hier werd de eindsprint ingezet. Jammer genoeg haalden we de Magna Frisia op 50 meter na net niet in.
Na de finish is de sloep meteen uit het water gehaald en zijn de mensen die wouden douchen gaan douchen. Hier werd het wachten op de prijsuitreiking. Jammer genoeg niet in de prijzen gevallen, maar wel als 5e geëindigd, met de snelste tijd. Ik ben trots op onze meiden. Na de prijsuitreiking is iedereen uitgevlogen naar zijn huis of naar het eiland. Nu nog de laatste trainingen voor de HT-race en wat hebben we er zin in!
‘Gouteyck’
Zaterdagochtend, half 6. De wekker gaat, na een tweede plaats vorige week in Zaandam staat vandaag de roeirace van Grou op het programma. De bijna 21 kilometer lange route kunnen sommigen al dromen, want sinds jaar en dag gaan de sloepen van we MIWB naar deze race. Het IFK (Iepen Frysk kampioenskip) in Lemmer hoort daar normaal gesproken ook bij, maar omdat geen van beide organisaties van het weekend 2 weken voor de HT wilde opgeven, werden ze tegelijk gehouden, en moest er gekozen worden. Voor de Gouteyck en de Egbert Wagenborg was deze keuze makkelijk gemaakt, aangezien Grou de nominatie voor de hoofdklasse had gekregen en daar dus NK-punten verdeeld worden. Voor de overige sloepen was dit voldoende reden om ook het Pikmeer te verkiezen boven de Groote Brekken.
Ontbeten en wel wordt de veerboot opgezocht om zo de wedstrijddag te beginnen. Op de vaste plek achterin de salon worden nog wat berekeningen gedaan, aanvullend ontbijt genuttigd en door een enkeling wat extra slaap gevat. Eenmaal in Harlingen werd de sloep achter de bus gehaakt, bagage en roeiers ingeladen en kon de reis naar Grou beginnen. Na amper een half uur kwam de afslag Grou-Jirnsum in zicht en werd de bewegwijzering overgenomen door bordjes van de organisatie. Net als voorgaande jaren werd gekraand vanaf een groot open terrein tegenover herberg Oer ’t Hout, waarvandaan gestart zou worden. Met de sloep te water stak een deel het kanaal over, de chauffeur en enkele overige inzittenden konden even later een lift krijgen van de dames van de Zusje uit Rutten.
De Grouster race bleek niet alleen onder roeiteams een populaire wedstrijd, ook ouders, Broers, zussen en overige fans waren in groten getale naar het Friese dorp afgereisd. Deze kregen de fijne kneepjes van het sloeproeien nog even uitgelegd alvorens de stuurman, die vers van het palaver kwam, de race en het schema kwam doorspreken. Wat restte was het aanmoedigen van de dames, die bijna een uur eerder startten, en dan opmaken voor het rondje inroeien. Hierna werd opgelijnd voor de start en werden zoals altijd enkele succeswensen uitgedeeld en ontvangen. Om 13:22, “met exact 1 uur en 22 minuten op de wedstrijdklok”, om de omroeper te citeren, was het zover. Met de Orkaan aan bakboordzijde begonnen we aan de 20,75 kilometer lange wedstrijd, die in tegenstelling tot de vorige 2 wedstrijden (Harlingen en Zaandam, red.) relatief koele weersomstandigheden kende.
De Heeren XIV werden al gauw gelost en een paar honderd meter achter de eerste keerboei kon ook de Schotse Vier worden ingerekend. Dit werd echter snel ongedaan gemaakt door (met name de stuurman van) de Michiel de Ruyter, die in plaats van op de kaart te kijken klakkeloos achter de 2 voorliggende sloepen aan stuurde een doodlopende sloot in. Gelukkig was er nog een kleine opening waardoor de bocht niet geheel gemist werd en het tijdverlies leek mee te vallen, ware het niet dat de Schotse Vier wel de juiste koers hield en we dus gevangen zaten achter 2 langzamere sloepen. Ook de Orkaan was door dit akkefietje weer akelig dichtbij. We willen hierbij wel hulde uitspreken naar de stuurman van de Schotse Vier, die zijn roeiers bleef aansporen om zo snel mogelijk ruimte te maken.
Na enkele minuten die veel langer leken dan ze daadwerkelijk duurden konden we gelukkig de wedstrijd weer in eigen tempo voortzetten. Al gauw verdwenen de achterliggende sloepen weer en kon de blik weer vooruit. In no time waren we bij de brug die het halverwege-punt markeerde, waar een groot vrachtschip lag te wachten om deze te passeren. Gelukkig had deze besloten te wachten tot het wedstrijdveld gepasseerd was, en hebben we hier verder geen last van gehad.
En dan opeens… Opeens is daar weer die verdraaide witte boeg, bezaaid met driehoekjes. De Azorean High, gestart met een achterstand van 4 minuten doemde op aan de horizon. Aan de ene kant moeten ze flink sneller roeien om een vergelijkbaar wattage te halen, aan de andere kant is het altijd een moment dat je begint te twijfelen. Hoe ver zijn we in de wedstrijd? Zijn ze er te vroeg of juist te laat? Het levert in ieder geval motivatie om te blijven gaan, om in ieder geval maar te zorgen dat ze niet te hard danwel te ver uitlopen.
Niet snel daarna komt er een grote rondvaartboot in het vaarwater die in een keer de beschikbare ruimte meer dan halveert. “Klappie eraf maar mannen, spaar je krachten en dan gaan we zometeen erop en erover!” klinkt het vanaf de helmstok. En zo geschiedde, zodra de ruimte er is krijgen we een teken en vlammen we in een streep in ieder geval 5 sloepen voorbij, wat ook de inleiding is naar het laatste deel van de race. Alleen nog de PM (Prinses Margrietkanaal, red.) over, sloot door, 2 bochtjes en dan zijn we er, al met al krap 1,5 kilometer.
Dat deze wedstrijd toch een stuk langer is dan de wedstrijden die we tot dusver gedaan begint zich nu te manifesteren, de sloep kakt wat in en het is te merken dat de vermoeidheid er bij iedereen wel in zit. “Nog een klein stukje jongens, nog even vechten voor wat je waard bent!” De stuurman doet er alles aan om iedereen er met de kop bij te houden. Het is strijden, maar als we om de laatste boei heen draaien en het geschreeuw van het publiek bij Oer ’t Hout hoorbaar wordt gaat alles op zwart en persen we de laatste meters eruit. De toeter klinkt als een bevrijding, hijgend grijpen we naar de dichtstbijzijnde waterfles, en met hele laffe klapjes wordt koers gezet naar het grasveldje achter de parkeerplaats, waar de chauffeur op de kant springt om de bus en trailer op te halen.
Als de sloep weer op de trailer ligt wordt deze net buiten het terrein geparkeerd, en kan de herberg opgezocht worden voor een welverdiende douche en een evengoed verdiend biertje. Rond de klok van 6 begint de prijsuitreiking, waarbij in de tweede klasse Heren de volledige top 3 uit Terschellinger sloepen bestond. De derde plaats werd opgeëist door Roeiteam OKA18 met de Blue Whale, de Wärtsila V8 stoomde de Rijp naar de tweede plaats en winnaar in de 2e klasse was WBS-Holwerda met de Houtman! Nadat de Dames 1e klasse was uitgereikt, was het de beurt aan de Heren eerste klasse, waar de Arad zich tot kampioen mocht kronen. Zittend op hete kolen in verband met de veerboot werd besloten dat het allemaal te lang duurde, maar ondergetekende moest met De Rijp naar Harlingen rijden, en besloot om nog even te blijven hangen. Dit gevoel werd ondersteund toen bleek dat de organisatie voor de hoofdklasse liefst 7 prijzen te verdelen had. Het enthousiasme kon niet onderdrukt worden, en werd dan ook opgemerkt door de speaker, die kon melden dat de prijs meteen opgehaald kon worden, want de Gouteyck had de zevende plaats in het klassement veroverd!
Bij gebrek aan teamleden werd de foto aangevuld met mensen van overige sloepen, waarna direct de bus opgezocht werd, omdat het inderdaad wat laat begon te worden. Terug in Harlingen was er al een trekhaak geregeld, waarna er door de een eten werd gehaald en een ander de bus op de s ’ochtends aangewezen plek parkeerde. Met slechts een paar minuten op de klok gingen de laatsten aan boord van de Friesland, waarna eerst de voedzame maaltijd werd verorberd, waarna de welbekende bar werd opgezocht voor het inleiden van de avond. Op Terschelling aangekomen werd snel de bagage achter de deur geschoven, waarna koers gezet werd naar Café de Zeevaart, waar het bier al klaar stond en de straaljagers op de loer lagen.
Next up: HT
@Jelle de Vries
masterslider id=”24″]