De Rijp
Daar stonden we dan op zaterdag 5 oktober ’19 om half 7 ‘s ochtends bij Doeksen, even regelen dat de sloep ook veilig en wel naar de overkant ging om samen met ons naar Langweer te gaan. Nieuw team, Nieuw enthousiasme en nog wel het een en ander te leren. Eenmaal aan boord werd er onder het genot van een bakje koffie traditiegetrouw een berg pannenkoeken aangebroken. Eerst maar rustig wakker worden, maar daarna begon de gekte en de nieuwsgierigheid. Hoe hard zouden we gaan na onze hoognodige knip- en scheerbeurt? Wat doen de andere sloepen? Hoe roeit het nou zonder stroming en golven?
Aangekomen in Harlingen was het even gauw de sloep achter de auto van een behulpzame ouder van een van de roeiers hangen, deel van het team in de auto met de sloep, deel in een andere auto en op naar de weg. Door het wat minder opletten van een slaperige stuurman met de sloep over een toch wat krap uitziend pontje, maar het paste prima.
Een van de eersten bij de kraan, mooi vroeg in de rij. Moeten we wel even doorwerken: een paar snelle instructies en toen lag onze oude dame al gauw in het water. Nog even een paar druppels water eruit pompen doordat een dopje niet goed zat en dan maar een mooi plekje uitzoeken. Bij de kraan was geen tijd geweest voor het roer dus dan maar sturen met de reserveriem voor die paar meter.
Met de rest van het team ook gearriveerd en ingeladen even naar de oude haven van Langweer geroeid, nu met het echte roer, mooi plekje gevonden en aangelegd. Snel naar het palaver en nog een laatste hapje eten.
Proberen om met wat krappe manoeuvreerkunsten ons plekje uit te komen en nog even een beetje inroeien, helaas ondanks dat de start naar buiten is verplaatst ligt er een rij wachtenden. Toch nog maar even langs de kant gaan liggen. Even gejuigd voor een moeder die in een andere sloep roeit en toen de rij was opgelost snel er tussen uit geglipt om toch nog een kleine 10 minuutjes in te roeien. Even een startje en een sprintje om de sfeer hoog te houden en dan het DP-spelletje beginnen in de rij voor de start. Volgende startnummer 48 De Rijp, 3..2..1… met een mooi geoefend startje vertrekken we, de eerste paar kilometers gaan vlugger dan verwacht. Daar komt de eerste brug al: laten lopen. Keurig zoals geoefend. Even een paar slagen stevig aanzetten want de volgende brug is slechts 100m verderop. Daarna weer mooi op tempo verder. Rond de 7km komt de Houtman achter ons opstomen. Dat ze ons in zouden halen met het meer ervaren team was te verwachten, maar we maken het ze nog even lastig. Op 7,5 km zijn ze ons nog niet voorbij. Mooi, dat is vast de halve wedstrijd. Nog even aanzetten en op de 8km boei lopen ze ons dan toch voorbij. Geen gejammer, we zijn ze een mooie tijd voorgebleven. Daarna werd het wel wat zwaarder, de tijd begint er in te hakken en op dat stille water lijkt er geen einde aan te komen. Maar als de 2e brug in zicht komt is ook de motivatie weer teruggevonden, 15 mooie harde klappen om snel onder de brug door te komen, laten lopen, en bijvallen. Nog een paar extra mooie klappen voor de camera en dan zijn we alweer bij de laatste 2 km. Nog 1 slokje per roeier en gaan met die banaan. We zijn nog niet op sprint-afstand maar we doen vast 10 mannenklappen om de smaak te pakken te krijgen. Dat bevalt, na 20 normale klappen nog maar 15 klapjes aanzetten erbij. Nog een klein stukje nu en de eindsprint kan beginnen. Flink doorbijten, laatste pufjes energie eruit en over de finish met een respectabele 02:10:37.
Even op adem komen en met de vaart die we hebben stuurboord uitgaan, mooi plekje zoeken om te dobberen. De nieuwe stuurman moet namelijk wel nog even gaan zwemmen. Na de verfrissende duik even aan de kop van de oude haven gelegen om wat droogs aan te trekken en met het team een pilsje te drinken voordat we naar de kraan gaan.
Aangekomen in Harlingen was het even gauw de sloep achter de auto van een behulpzame ouder van een van de roeiers hangen, deel van het team in de auto met de sloep, deel in een andere auto en op naar de weg. Door het wat minder opletten van een slaperige stuurman met de sloep over een toch wat krap uitziend pontje, maar het paste prima.
Een van de eersten bij de kraan, mooi vroeg in de rij. Moeten we wel even doorwerken: een paar snelle instructies en toen lag onze oude dame al gauw in het water. Nog even een paar druppels water eruit pompen doordat een dopje niet goed zat en dan maar een mooi plekje uitzoeken. Bij de kraan was geen tijd geweest voor het roer dus dan maar sturen met de reserveriem voor die paar meter.
Met de rest van het team ook gearriveerd en ingeladen even naar de oude haven van Langweer geroeid, nu met het echte roer, mooi plekje gevonden en aangelegd. Snel naar het palaver en nog een laatste hapje eten.
Proberen om met wat krappe manoeuvreerkunsten ons plekje uit te komen en nog even een beetje inroeien, helaas ondanks dat de start naar buiten is verplaatst ligt er een rij wachtenden. Toch nog maar even langs de kant gaan liggen. Even gejuigd voor een moeder die in een andere sloep roeit en toen de rij was opgelost snel er tussen uit geglipt om toch nog een kleine 10 minuutjes in te roeien. Even een startje en een sprintje om de sfeer hoog te houden en dan het DP-spelletje beginnen in de rij voor de start. Volgende startnummer 48 De Rijp, 3..2..1… met een mooi geoefend startje vertrekken we, de eerste paar kilometers gaan vlugger dan verwacht. Daar komt de eerste brug al: laten lopen. Keurig zoals geoefend. Even een paar slagen stevig aanzetten want de volgende brug is slechts 100m verderop. Daarna weer mooi op tempo verder. Rond de 7km komt de Houtman achter ons opstomen. Dat ze ons in zouden halen met het meer ervaren team was te verwachten, maar we maken het ze nog even lastig. Op 7,5 km zijn ze ons nog niet voorbij. Mooi, dat is vast de halve wedstrijd. Nog even aanzetten en op de 8km boei lopen ze ons dan toch voorbij. Geen gejammer, we zijn ze een mooie tijd voorgebleven. Daarna werd het wel wat zwaarder, de tijd begint er in te hakken en op dat stille water lijkt er geen einde aan te komen. Maar als de 2e brug in zicht komt is ook de motivatie weer teruggevonden, 15 mooie harde klappen om snel onder de brug door te komen, laten lopen, en bijvallen. Nog een paar extra mooie klappen voor de camera en dan zijn we alweer bij de laatste 2 km. Nog 1 slokje per roeier en gaan met die banaan. We zijn nog niet op sprint-afstand maar we doen vast 10 mannenklappen om de smaak te pakken te krijgen. Dat bevalt, na 20 normale klappen nog maar 15 klapjes aanzetten erbij. Nog een klein stukje nu en de eindsprint kan beginnen. Flink doorbijten, laatste pufjes energie eruit en over de finish met een respectabele 02:10:37.
Even op adem komen en met de vaart die we hebben stuurboord uitgaan, mooi plekje zoeken om te dobberen. De nieuwe stuurman moet namelijk wel nog even gaan zwemmen. Na de verfrissende duik even aan de kop van de oude haven gelegen om wat droogs aan te trekken en met het team een pilsje te drinken voordat we naar de kraan gaan.
Na het kranen en transport-klaar-maken nog even in het dorp kijken. Startbord inleveren en een patatje eten. Hop, met zijn allen weer in de auto. Op naar Harlingen om de sloep aan boord te zien te krijgen. Als dat gelukt is nog even samen met de andere teams achterin de Friesland zitten voordat we een feestje gaan vieren op Terschelling, niet te heftig want maandag begint de tentamenweek.
Al met al een zeer geslaagde eerste wedstrijd met het nieuwe team.
Geschreven door Ivo van Toor, Spellingscontrole Hielke van der Brugge
Cornelis Douwes
Zaterdag 5 oktober 2019.
07:00 iedereen aan boord van de ms Friesland voor een roeiwedstrijd in Langweer. Het belooft een zonnige dag te worden met weinig wind. Het is voor het team de eerste wedstrijd in de Cornelis Douwes en om goed te kunnen presteren hebben Koen en Jaron weer overheerlijke pannenkoeken gebakken voor bij het ontbijt. Om 09:45 zijn wij vanuit Harlingen richting Langweer gereden. Eenmaal in Langweer aangekomen is de sloep te water gelaten en naar de ligplaats gesleept. Toen we aangemeerd waren, kon iedereen zich voorbereiden op de wedstrijd. De dollen kregen nog een extra laagje vet zodat ze soepel mee konden draaien tijdens de wedstrijd. De laatste pannenkoeken werden vakkundig weggewerkt en de laatste toiletbezoekjes werden gepleegd. Om 13:45 was de start van de race. Hiervoor hebben we een stukje warm geroeid en gewacht tot we mochten starten. Tijdens het wachten sprak een oud WBS-er ons aan. Deze meneer heeft in 1962-1964 nog in de sloep van onze collega’s van Sloeproeiteam Houtman geroeid. Het was bijna tijd om te starten, dus gingen wij richting de startlijn. De beste man, die ondertussen zijn WBS petje had opgezet, heeft ons succes gewenst en ons uitgezwaaid. Na een goede start lag er een tocht van 15.5 kilometer voor ons.
We begonnen vol goede moed aan de wedstrijd. De vaart zat er goed in. Na het passeren van de bruggen kwamen er andere sloepen in zicht. Dit gaf ons een positieve boost. Na 10 kilometer roeien hadden we al aardig wat sloepen ingehaald. Met de finishlijn in zicht heeft stuurman Douwe ons flink toegesproken om een mooie eindsprint in te zetten. Met een flinke snelheid trokken we de sloep over de finish. Vermoeid en trots was de eerste wedstrijd in de Cornelis Douwes een feit.
Uiteindelijk hebben wij de race in 1:36:38 geroeid met een wattage van 68.67 watt. Een resultaat waar wij best tevreden mee zijn. We kunnen uiteraard beter, maar daar gaan we de komende weken hard aan werken. Na de race hebben we de sloep weer op de trailer gezet, en daarna weer met de vlam in de pijp richting Harlingen om de boot terug naar Terschelling te halen.
2 en 3 november staat de Muiden-Pampus-Muiden race op de planning. Wij als team hopen daar natuurlijk bij aanwezig te zijn.
Volg ons ook op instagram!
https://www.instagram.com/sloeproeiteamcd/
Roeiverslag Langweer, Houtman
Het is zaterdagochtend, 5:30 als de wekker gaat. Het is weer zover. De eerste roeiwedstrijd van het schooljaar. Het moest deze keer in Langweer plaatsvinden. Nog voor de zekerheid even checken of we alles bij ons hebben en dan op de fiets naar Doeksen. Een volle rugzak op de rug en 15 kilo pannenkoeken voorop de fiets. Rond 6:15 is iedereen aanwezig en staan we klaar om een trekhaak te bietsen. Want ja, als er toch iemand met een auto met trekhaak naar de vaste wal moet, hoeven we zelf ook niet te rijden. En zoals altijd wordt er, wonder boven wonder, voor elk team weer een auto gevonden. Eenmaal de boot komen de pannenkoeken op tafel en wordt er alvast besloten dat het lang niet op komt. Eerst maar een bakje koffie.
Een kleine 2 uur later komt de boot aan in Harlingen. Daar rijden dezelfde aardige mensen de sloep van de boot en koppelen af. In Harlingen stond ons gehuurde busje klaar en konden we vertrekken richting Langweer. 40 minuten later stonden we met de sloep klaar om gekraand te worden. Ook dat ging vrij vlot, totdat we in het water lagen. Stopje vergeten erin te draaien. Oeps. Sloep weer omhoog, leeg laten lopen, stopje erin en door.
Om 12:56 stond onze start gepland, dus rond 12:30 dreven we langzaam tussen de andere sloepen door richting de startlijn. Met startnummer 57 lagen we precies in het goede rijtje, met de L.A. Buma achter ons en daarachter de Blue Whale ( dit jaar onze concurrenten). We kwamen steeds dichterbij de oranje startboeien en de spanning in de sloep begon merkbaar te stijgen. Toen onze naam werd omgeroepen zaten we helemaal klaar voor een “startje”. Nog enkele minuten, 10 seconden, 5 seconden, START! Met mooie, korte en gelijke slagen sprintten we weg bij de startlijn, waarna de slagen langer en langzamer werden. Zoals getraind uiteraard. Eenmaal gang zagen we de L.A. Buma, die normaal gesproken een stuk sneller is, nog op de zelfde afstand achter ons. Ook de Blue Whale was op behoorlijke achterstand. Het leek goed te gaan. We roeiden met (iets te) hoge snelheid het meer op en het eerste slootje in. Enkele sloepen werden ingehaald en bovendien waren de L.A. Buma en de Blue Whale nog steeds achter ons. De L.A. Buma kwam wel langzaam dichterbij, maar hier hoefden wij ons geen zorgen over te maken. Zij moeten immers sneller roeien willen ze het zelfde wattage behalen.
Aan het geluid te horen naderen we de eerste brug. De stuur besluit stuurboord te laten lopen zodat bakboord door kan roeien onder de brug. Dit verloop allemaal verrassend soepel en waar andere sloepen in strijd komen met de brug en andere sloepen kunnen wij tempo behouden. Stuurboord valt weer bij en we zijn weer op snelheid. De komende kilometers roeien we door slootjes waar ook wat pleziervaartuigen varen. We worden af en toe ingehaald door polyester maar halen zelf ook vergelijkbare sloepen in. Ondertussen in de L.A. Buma ons voorbij, maar we lopen voor op schema. De Blue Whale nog steeds op veilige afstand achter ons.
Enkele kilometers later horen we een stuur schreeuwen. En hoewel dit vaker voorkomt in een roeiwedstrijd, klinkt deze stuur bekend. En aan het gezicht van onze eigen stuur te zien naderen we De Rijp. De te kloppen collega sloep, die 10 minuten eerder startten. Een korte sprint wordt door beide sloepen ingezet tot verbazing van de sloepen om ons heen. Na flink verzet vanuit De Rijp, zijn we er voorbij. We maken de slag weer iets langer en langzamer, want wederom door alle spanning en adrenaline hebben we het tempo onbewust wat verhoogd (Waar de slag rond 28 slagen/minuut zou moeten zijn, roeien we ondertussen 30/32). Als we de tweede brug naderen is de focus al iets minder geworden, maar we hebben dan ook al 8 kilometer afgelegd. Deze keer is de brug smaller en wordt er besloten een sprintje te trekken en vervolgens beide boorden te laten lopen. Onder de brug wordt er van het moment dankbaar gebruik gemaakt om even een slokje water en een dextrootje naar binnen te werken. Als we onder de brug vandaan komen en vrij zijn van obstakels, wordt er stevig aangezet om weer op snelheid te komen.
We naderen ondertussen het einde van het laatste slootje en roeien stevig door het meer weer op. De eerste boei richting de finish is zichtbaar in de verte. Nog even de kop erbij houden voor de laatste 2 kilometer. We hebben in alle drukte weer onbewust versneld, dus de slag wordt weer wat langer gemaakt, wat gelijk merkbaar is in het gelijk roeien.
In de verte horen we andere sloepen en we hebben nog ongeveer 100 meter te gaan. De afstand tussen ons en de Blue Whale is ondertussen vergroot, De Rijp is al lang niet meer in zicht en wij zetten de sprint in. Alle laatste beetjes energie wordt eruit geperst en met behoorlijke snelheid sprinten we over de finish. Met een sloep vol uitgeputte roeiers drijven we de haven in waar we de sloep aan de kant leggen. De eerste biertjes worden gemakkelijk weggewerkt, en er is eindelijk tijd voor een flauw grapje hier en daar. volgens onze eigen meting hebben we 1:52 uur geroeid. Dat lijkt een veelbelovende score en misschien zelfs wel een podiumplekje.
Als iedereen min of meer is uitgerust roeien we de sloep even om naar de kraan. Met de sloep op de trailer besluiten we dat we nog wel naar de prijsuitreiking kunnen kijken. En natuurlijk even iets te eten halen. Als onze klasse aan de beurt is, en wij als eerst genoemd worden, blijkt dat we de 4e prijs hebben behaald. Het is dan officieel geen podiumplekje maar zeker een prijs om trots op te zijn. Bovendien blijken we de enige sloep van de WBS met een prijs.
Met een goed gevoel vertrekken we uit Langweer met de sloep richting Harlingen. In Harlingen wordt de gehuurde bus ingeleverd en beginnen we met het zoeken van een auto met trekhaak die toevallig naar Terschelling moet. Bij de eerste auto die we zien is het gelijk raak. En in de auto blijkt niemand minder te zitten dan onze eigen burgemeester. Uiteraard kent hij de traditie en rijdt de sloep op de boot. Aan boord wordt er zoals gewoonlijk, onder het genot van een drankje, het een en ander over de wedstrijd besproken, onze prijs nauwlettend in de gaten houdend. Na twee uur arriveert de boot weer op Terschelling. De burgemeester biedt aan de sloep gelijk even naar de sloepenloods te rijden, en zo staat de sloep gelijk weer veilig achter het hek. De roeiers gaan naar huis, waarna er afgesproken wordt in café De Zeevaart. Daar worden nog meer sterke verhalen verteld, die de meeste roeiers de volgende ochtend weer zijn vergeten.
Wij zijn klaar voor de komende wedstrijden en houden jullie op de hoogte van de resultaten!
Groetjes,
Team WBS-Holwerda, Houtman
Roeiteam WBS Wagenborg
Zaterdag 5 oktober
06.45. Op de haven van West-Terschelling druppelen bij Doeksen langzaam alle roeiers binnen. Voor onze sloep en de eerste wedstrijd sinds de zomer, voor 5 roeiers hun eerste wedstrijd ooit. Een paar dagen eerder bij de laatste training was er nog niet veel spanning, maar nu het dichterbij komt zie je hier en daar toch wel nerveuze gezichten.
Op de boot worden er pannenkoeken en kwarktaart gegeten. Hier en daar liggen mensen te slapen en er worden zelfs studieboeken uit de tassen getrokken. Er wordt gesproken over wat te verwachten, hoe zal het allemaal gaan? Gaan we een goede tijd neerzetten? En als de boot dan de haven van Harlingen nadert merk je de sfeer stijgen, we hebben er zin in!
Als de sloep van de boot is en het busje wordt opgehaald krijgen we onze sponsorkleding! Met dank aan Cryo Store B.V.! We koppelen de sloep aan de bus, gooien al onze zooi erin en vertrekken naar Langweer. Daar aangekomen kranen we direct en leggen de sloep aan bij de andere sloepen, we kleden ons om, lunchen, lopen en rondje langs de andere sloepen en dan is het wachten.
12.30 zitten we in de sloep. 13.34 is onze start. Langzaam richting de start. Een paar kleine rondjes roeien. Mensen kijken, ze herkennen dit team niet in de Wagenborg. We roeien naar de start, klein beetje gever, klein beetje strijken. Puntjes in het water, aftellen en gaan. 3 korte klappen, 7 lange slagen en we zijn op weg. 15,5 kilometer voor de boeg. De eerste 3 gaan hard, we komen in een ritme. Op naar de brug, laten lopen, aanzetten voor de volgende brug. Gaat het compleet soepel? Kan beter, maar we herpakken ons wel.
Rond de 8 kilometer voorbij, zien we al andere sloepen? Onze stuur roept aanmoedigende kreten, we zijn al over de helft! Niet inzakken, houd tempo en let op de slag. Op een gegeven moment krijgen we een sloep in beeld, we gaan jagen. Bijna bij een andere sloep. We gaan er voorbij met 20 sprint slagen. En weer door, op naar de volgende.
Bijna bij de laatste brug, goed aanzetten, laten lopen en door. Dan is het nog 2 kilometer naar de finish. Blijven geven, we zijn er bijna. We halen nog sloepen in. “20 sprintslagen dames!” Het is zwaar, maar we moeten door. Gejuich van de kant, binnen de sloep wordt geroepen; “Dit is voor jullie meiden!” De laatste halve kilometer, we hebben aardig wat sloepen ingehaald en gaan nu voor de eindsprint. Alles geven tot we die boei voorbij zijn. Niet achterom kijken. We horen onze naam omgeroepen worden maar zijn er nog niet, nog 5 harde klappen…. En dan zijn we er. De riemen gaan op, iedereen hangt over zijn riem en laat zijn blijdschap merken, we zijn er. Onze stuur roept onze tijd, rond de 1 uur en 40 minuten, is dat sneller dan vorig jaar? Hebben we het goed gedaan?
We roeien de haven binnen en besluiten direct te gaan kranen en de sloep klaarmaken. Iedereen is blij met het resultaat, 3 weken getraind met deze ploeg en we hebben een prima tijd neergezet. Na het klaarmaken stapt iedereen over de douche en ook onze stuur duikt nog even traditiegetrouw het water in.
We gaan nog even Langweer in, drinken iets en besluiten dan naar de Mc Donalds in Joure te gaan, de calorieën die we allemaal hebben verbrand weer aan te vullen. Iedereen is moe maar tevreden. Sommigen gaan naar huis, de rest mee naar Harlingen. De sloep wordt weer achter een auto gehangen, een ieders spullen worden in de sloep gegooid en dan is het wachten tot we de boot op mogen.
Op de boot verzamelen de roeiers zich in de bar. Het vloeibare goud wordt mastbomen gegooid alsof het water is en de gesprekken gaan maar over één ding, waarom is er nog geen uitslag? Het is wachten op de uitslag, iedereen is nerveus. Dan roept iemand het; “Ze staan online!” Webpagina refreshen en dan hebben we de uitslag. 8e in onze klasse, een tijd van 01:41:31 met een wattage van 54,59 Watt. We hebben het goed gedaan en zijn tevreden. Nu kunnen we zonder spanning genieten van een drankje. Geslapen wordt er niet op de boot, dit is niet de slaapboot maar de pilsboot wordt er geroepen. Traditiegetrouw wordt op het eiland de gezelligheid weer opgezocht in de Zeevaart en iedereen kijkt terug op een geslaagde dag. Nu op naar de volgende, MPM… en we hebben er zin in!
@sarahoutman