Opeens was daar de appgroep, zo’n 2,5 week voor 30 juni. De groep, met op dat moment 4 deelnemers had een veelzeggende titel: Kameleonrace CD. Kort samengevat: Een team bij elkaar rapen en met de Cornelis Douwes de Kameleonrace in Terherne roeien, om deze alvast maar te voorzien van de derde FSN-wedstrijd voor het behoud van het HT-startbewijs, en vooral ook omdat het leuk is. Op dat moment begon ook de zoektocht, de zoektocht naar roeiers met voldoende ervaring en fanatisme om dit tot een succes te brengen. Het duurde even, maar na een aantal dagen was het team bekend en kon er worden ingeschreven.
De plannen ten aanzien van trainingen waren groots, maar door allerhande verhinderingen kwam het er nooit echt van, wat betekende dat de wedstrijd de eerste keer roeien in de bewuste opstelling zou worden. Die opstelling luidde als volgt:
- Stuur – Erik J. “Woodsie” van den Bosch (ex De Rijp)
- SB 1 – Maroussia L.K.D. “Mouz” Janssen (ex Egbert Wagenborg)
- BB 1 – Boris B. “Cock” Kok (ex De Rijp/Cornelis Douwes/Gouteyck)
- SB 2 – Jochem E. “Goochem” van der Ende (ex De Rijp/Gouteyck)
- BB 2 – Jelle K. “Vice Jelle” de Vries (ex Houtman/De Rijp/Gouteyck)
- SB 3 – Gauke “de Beer” Bootsma (ex Cornelis Douwes)
- BB 3 – Steef “RaveSteef” Hessels (ex Houtman/De Rijp/Gouteyck)
- SB 4 – Albert C. “Skuumke” Onderdelinden (ex Aquarel/De Rijp)
- BB 4 – Maarten M. “Monobrow” van Zaanen (ex De Rijp)
Met het team bekend, de inschrijving geregeld, een auto gehuurd en de boot geboekt was de voorbereiding voor de wedstrijd compleet, en op vrijdagavond kon de tas worden klaargezet. De volgende ochtend was er een zoals er al velen geweest zijn: de wekker gaat om half 6, de tas wordt nog een keer nagelopen, en mooi op tijd staan we op het Doeksen terrein om de sloep aan boord van de Friesland te zetten. In de salon van de veerboot worden de bedrukte shirts uitgedeeld die waren besteld ter ere van het nu al legendarische weekend, en wordt te goed gedaan aan de ruime hoeveelheid pastasalade, powered by Mouz.
In Harlingen aangekomen wordt de huurauto opgepikt en een verdeling gemaakt wie in welke auto mee zou. De auto met de sloep zette alvast koers naar het Sneekermeer, terwijl team huurauto in Harlingen langs de winkel ging voor wat extra vocht, koolhydraten en een kleine uitbreiding van de garderobe. Binnen afzienbare tijd komt Terherne in beeld en mogen we aansluiten in de rij voor de kraan. Met de sloep te water en de trailer geparkeerd wordt het team met elkaar herenigd, waarna het startbord wordt opgehaald, omgekleed en klaargemaakt voor de start. Dat laatste duurde iets langer dan gebruikelijk, omdat het voor sommigen meer dan een half jaar geleden was dat ze überhaupt een sloep gezien hadden, en het een en ander dus nog afgesteld moest worden.
Met voetenborden, water, zonnebril, zonnebrandcrème, vaseline en energierepen en -drankjes op de plek waar het hoort wordt losgegooid voor een rondje inroeien. Een flink rondje, wat sommige spieren en gewrichten zouden na een half jaar op zee wel eens een beetje roestig kunnen zijn. Gelukkig waren we vroeg los en hebben we tijd genoeg om allemaal de draai weer te vinden, we hebben zelfs tijd om de meiden in de Egbert Wagenborg toe te schreeuwen, terwijl zij aan hun wedstrijd beginnen.
Terwijl meer en meer sloepen weggestart worden, parkeren wij de onze nog even in het riet in afwachting van ons eigen startschot, wat om 12:25 uur zal klinken. “Nog 30 seconden.” klinkt het over de speakers, de adrenaline giert hoorbaar door de lichamen, geen weg meer terug nu. De laatste 10 seconden tikken weg, en dan klinkt het startschot. Onder het motto: “Niks te verliezen behalve je waardigheid!” trekken we gang in de kuikensloep en beginnen we aan de eerste van 15 kilometer. Eerst richting de eilanden Adam en Eva, terwijl we gestaag weglopen van de Hubert Jans 2, die naast ons gestart was. Een eerste indicatie dat dat roeien net zoiets als fietsen, je verleert het stomweg niet. Teruggekeerd bij de Heerenzijlbrug beginnen we aan de eerste van de 2 grote rondes, via het Akkrumerrak en It Deel, langs het Kameleondorp en terug naar de brug.
Het begin van deze ronde loopt vanaf de brug niet heel soepel, er staan wat golven die net wel dwars in kwamen en zorgden voor een ongemakkelijke slingering. Dit duurde tot het begin van de sloot, waar het water rustiger werd en de slag weer wat verlengd kon worden. Ondertussen werden aan de lopende band sloepen ingehaald, wat alleen maar meer motiveerde om hier een knappe tijd neer te zetten. Al gauw komt het Kameleondorp voorbij en kunnen we terug naar de brug. Kort hierna ontstaat wat onduidelijkheid over welke afslag genomen moet worden, maar Erik weet dit met goed kaartlezen en uitstekend denkwerk goed op te lossen. We gaan voor de laatste keer onder de brug door en de laatste 5 kilometer gaan in.
De toch wel zware weersomstandigheden (warm, ondanks de harde wind) en het gebrek aan conditie beginnen zich nu te uiten, en het wordt zwaarder en zwaarder om de sloep op gang te houden. Desondanks stomen we nog steeds andere sloepen voorbij en -niet geheel onbelangrijk- zijn we zelf nog steeds niet ingehaald. We draaien het Sneekermeer op en halen daar nog een kluitje sloepen in, terwijl het gevecht naar de finish toe begint. Alles mag eruit, helemaal naar de getver. “De volgende toeter is voor ons!” klinkt het vanaf de stuurstand. Even snel spieken hoe ver het is en dan voor de laatste keer aanzetten.
Uitgeput, afgepeigerd, maar zeker voldaan glijden we over de finish. Het was vechten, maar we hebben het toch maar even gedaan! We vinden nog heel even de energie om de mannen van de Arad over de finish te brullen, voordat we naar de kraan gaan om de sloep weer op de trailer te zetten. Als dit gebeurd is wordt een stukje verder gereden en onder het genot van wat overgebleven pastasalade wordt de wedstrijd nabesproken en de sloep rijklaar gemaakt. Vervolgens wordt de sloep op het parkeerterrein (in de vorm van een weiland) gestald, en koers gezet naar het Kameleondorp, alwaar de uitslag zou zijn.
Na een hoogstaand culinair intermezzo is het om 18:00 uur zover, te beginnen met het kuikenklassement bij de dames. De Terschellinger sloepen beginnen goed, met een bronzen kuiken voor de dames van de West-Arvada, en zelfs een gouden kuiken voor de meiden van de Egbert Wagenborg. Door naar het kuikenklassement bij de heren, waar de derde plaats werd opgeëist door de Evert Deddes. Toen de tweede plaats bekend gemaakt werd, moesten sommigen goed in de ogen wrijven, maar het stond er echt, Cornelis Douwes! Al juichend bestormen we het podium, waar we het bijbehorende zilveren kuiken uitgereikt krijgen en op de foto gezet worden.
De uitreiking gaat verder met respectievelijk de tweede, eerste en hoofdklasse dames, en bij die laatste is er wederom Terschellings succes; de Wagenborg is niet alleen de eerste kuiken, maar ook derde in het algemeen klassement! Vlak daarboven eindigt de Magna Frisia, die met 3 roeisters van roeiploeg Lutine ook een Terschellings tintje had. Dan is het zover: de klasse waar het voor ons om draaide, de tweede klasse heren. De kriebels beginnen te komen, terwijl de Moby Dick de derde plaats grijpt. Als de tweede plaats naar De Mac gaat is het alles of niks, en beginnen we elkaar aan te tikken onder het mom van: “het zou zomaar kunnen”. Op het scherm wordt afgeteld vanaf 10, de spanning is te snijden, en dan verschijnt daar wederom de naam van de eerste kuikensloep ooit gebouwd, Cornelis Douwes! De hysterie is niet te bedwingen als we voor de tweede keer het podium op gaan om de prijs in ontvangst te nemen. Het rijtje met zeven prijzen die uiteindelijk mee gingen naar Terschelling werd compleet gemaakt door de Arad, die ervandoor gingen met de eerste prijs in de eerste klasse.
Met een glimlach die niet van het gezicht te slaan is gaan we richting de auto om de veerboot te halen. Onderweg daalt het besef in: We hebben ‘even’ een team bij elkaar geraapt en ‘even’ een wedstrijd gewonnen, met recht een prestatie waar we trots op zijn. Als de uitslagenlijsten nog eens goed bekeken wordt blijkt dat we met een verschil van ruim 8,3 watt de tweede klasse hebben gewonnen, en dat ons wattage van 63,95 goed zou zijn voor een 5e plaats in de eerste klasse en in het algemeen klassement een 13e plaats oplevert. In Harlingen wordt de auto nog even afgetankt, de McDonald’s geplunderd en uiteindelijk de sloep aan boord gereden, waarna de route naar de bar van de Friesland een bekende is.
In die bewuste bar worden de burgers opgepeuzeld, de prijzen op de bar uitgestald, en laat men het bier rijkelijk vloeien. De dag is zeker geslaagd te noemen, en dit was misschien wel een van de betere ideeën van de afgelopen jaren. Terug op Terschelling wordt gauw nog even gedoucht voor de avond op de gebruikelijke wijze wordt afgesloten.
Jelle de Vries
#Even #NiksTeVerliezenBehalveJeWaardigheid #OhWacht #Kutkuiken #VetWarm #DopKwijt #Pastasalade #IkHebDrieHarenOpMnBorstIkBenEenBeer #IkKoesterJeOester #Bootvol #OfTochNiet #JeKuntNoraTochVragen #StukjeBijdehant #HoedjeVanDe Koning #PrikGaatEraf #TrainenIsVoorTalentlozen