‘Gouteyck’
Vrijdagochtend 11 mei, 05:46 uur. Terwijl de eerste zonnestralen zich over de horizon wagen, kan de wekker al worden uitgezet voordat hij gaat. Vandaag is het zover, de race der races, de koninginnetocht van het sloeproeien beter bekend als de HT. 34 kilometer roeien over onze eigen Waddenzee, de race waar velen al het hele jaar naar uitkijken. Alles is inmiddels voorbereid en ingepakt, het enige wat nog moet gebeuren is stevig ontbijten en dan in hoog tempo naar de sneldienst die klaarligt om de Terschellinger roeidelegatie naar Harlingen te brengen.
Daar aangekomen wordt koers gezet naar de sloep, die samen met de rest van het deelnemersveld ligt gemeerd in de oude vluchthaven. Al gauw komt volgschip Mascaret van de familie De Leeuw om het hoekje om een rustiger stuk van de Harlinger haven op te zoeken. Langszij de Mascaret worden de laatste voorbereidingen getroffen, waaronder het naar binnen werken van snelle koolhydraten, klaarleggen van gelletjes en vitamineshots voor onderweg en het plegen van de laatste zenuwplasjes.
Terwijl de eerste sloepen van start gaan, wordt losgegooid voor een rondje inroeien. De stemming is goed, het ritme zit er goed in en er straalt vertrouwen van de gezichtjes, dit gaan we gewoon doen! Uiteindelijk is het tijd om de startlijn op te zoeken, en kan het echte aftellen beginnen. Uit de speakers klinken de laatste 10 seconden, en we mogen los. Omdat de tijdwaarneming pas tussen de havenhoofden start, werd in tegenstelling tot andere wedstrijden niet volle porrie gestart, maar kalm an de snelheid in de sloep getrokken, terwijl we met de overige 9 sloepen richting de Pollendam roeien.
Naast de bovengenoemde dam wordt afstand genomen van de eigen startgroep en koers gezet naar de groep voor ons. Alleen de Yellowfin weet bij te blijven, Muiden all over again, maar nu met de rollen omgedraaid. Een mooie stok achter de deur, en met die motivatie roeien we langs de eerste concurrerende sloepen. Bij het oversteken van het vaarwater besluit de schipper van volgschip Bulgia dat hij makkelijk 5 meter voorlangs kan steken, wat er voor zorgt dat we flink moeten uitwijken om een aanvaring te voorkomen. Gelukkig kunnen we snel terug naar de ideale lijn en onze wedstrijd voortzetten. Al gauw verschijnt Griend aan stuurboord en met een moordend tempo worden de boeien van de Blauwe Slenk ingerekend.
Met die ka- ahum, fucking grote vis nog steeds in het kielzog draaien we het Pannengat uit de Vliestroom op, het op een na belangrijkste stuk van de race. Helemaal uitwaaieren naar de groene kant is hier het credo, want daar staat verreweg de meeste stroom en daar moet van geprofiteerd worden. Het slagtempo ligt nog steeds op een stabiele 32 in de minuut, wat een prima indicatie is dat het hartstikke mooi gaat. Wel doemt aan de horizon de witte boeg van de Azorean High op, die 5 minuten later was gestart, maar significant sneller moet roeien om hetzelfde wattage te halen.
Dik onder het van tevoren berekende schema passeren we de Octans, het eerste stukje thuis wat voorbijkomt. Daarna volgt het stuk waar eigenlijk de hele HT om draait: het Schuitengat, ons Schuitengat. Het laatste stuk staat bekend om haar sterke tegenstroom, hoge zandbanken en een chronisch gebrek aan ruimte. Dit laatste werd door stuurman Fimme opgelost door de rode kant van het vaarwater te kiezen, wat zo goed uitpakte dat er in minder dan 5 minuten tijd ruim 30 sloepen ingehaald werden. Dit voorbeeld werd gevolgd door onder andere de Yellowfin, die al de gehele wedstrijd achter ons aan stuurde en zo profiteerde van de gebiedskennis bij ons aan boord. De snelle romp zorgde er echter voor dat zij minder last hadden van de stroom en het kleine beetje wind wat er stond en grofweg halverwege wisten ze toch te passeren. Ondertussen zat de Azorean High aan de groene kant midden in de stroom, omdat alle andere sloepen tegen de bank aan zaten en ze daar omheen moesten. Dit zorgde voor een dermate snelheidsverlies, dat ze het niet voor elkaar kregen om ons voorbij te lopen.
Toen kwam de kardinaal aan de noordzijde Slenk voorbij, het allerlaatste stukje, dit hebben we in de trainingen al zo vaak gedaan, verstand op 0 en stom rammen tot de finish. Het scheelde niet veel of de sloep ging in plané over de streep, zoveel werd er nog uit geperst. Uitgeput, maar zeker voldaan werd nog een roeigroet gebracht, waarna gezocht werd naar een sleepje naar de eigen ligplaats. Deze werd gevonden in een vriendelijke eilander die achter ons aan de haven in was gekomen en op weg was naar zijn ligplaats in de jachthaven. Als we om de Terschellinger Bank heen draaien, zien we dat de beide houten sloepen (Houtman en De Rijp, red.) al gearriveerd zijn. We nemen niet de moeite om de sloep om te draaien, maar steken recht onder de steiger door, waarna de stuurman op de kant springt om het welverdiende bier op te halen.
Het onthaal op de steiger is, net als het weer, warm. Complimenten komen van alle kanten en er wordt al druk nagepraat terwijl eerst de Cornelis Douwes en niet veel later de Egbert Wagenborg ook om het hoekje komen. Die laatste had zelfs bij de finish een Duitse cameraploeg aan boord genomen, die een korte docu maken over de sloep en de sport. Als blijkt dat het volgschip ook in de haven ligt wordt daar ook even nagepraat onder het genot van stukjes kaas en worst.
Ieder gaat dan zijn eigen weg om even te douchen en om te kleden, en rond de klok van 6 uur is het team weer compleet bij de oude burgemeesterswoning, waar traditiegetrouw een barbecue wordt gehouden. Onder het genot van meer dan een paar goudgele rakkers wordt er tegoed gedaan aan het vlees, wat naadloos aansloot op het begin van de stapavond, die zeer zeker geslaagd valt te noemen.
De volgende ochtend begint met een goede dosis koppijn, maar tijd om zielig te zijn is er eigenlijk niet, want er moet alweer opgemaakt worden voor het volgende evenement: het bungeeroeien in de haven. De start hiervan is om 2 uur in de middag, maar voor de juiste sfeer is het van belang dat de voorbereidingen (lees: koud bier) geregeld zijn. Met dank aan een koelbox van de lokale fietsenverhuur is er een plek om het allemaal op te slaan, een tripje naar de groothandel zorgt ervoor dat het koud is en koud blijft. Het eerste reparatiebier is even doorwerken, maar al gauw is iedereen weer op stoom en kan het feest weer beginnen.
Terwijl de eerste teams de Doeke Doeksen naar het andere eind van de haven proberen te trekken wordt de voorgaande avond nog maar eens doorgesproken, en daaruit blijkt dat er ruim 11 kratten bier doorheen gejaagd zijn, alvorens de kroeg werd opgezocht. In ongeveer het midden van het veld is het eerst de beurt aan team Gouteyck 1, bestaande uit de roeiers van bankje 1, 2 en 3, direct gevolgd door Gouteyck 2 met de roeiers van bankje 4, 5 en 6. Daarna is het afwachten of het genoeg is om in de finale te belanden. Dit blijkt helaas niet het geval, maar de jongens van De Rijp weten dit wel voor elkaar te boksen, en slepen er zelfs een tweede plaats uit. Ook de meiden van team Wagenborg zetten een keurige prestatie neer met een derde plaats in het damesklassement.
Rond etenstijd is het bungeeroeien afgelopen, waarna er een kleine verdeling ontstaat in wie, wat en waar men gaat eten. Een deel besluit om pizzeria Isola Bella te vragen om een stapel pizza Carbonara speciale te bezorgen. Daarna is het omkleden, opfrissen en via de pinautomaat naar de tent. Aldaar wordt een pot gemaakt, bonnen gehaald, de bierriem komt erbij en het feest kan beginnen.
De uitreiking begint zoals altijd met de huldiging van de jubilarissen, waarvan docent Sjoerd Bonnema er een was, die dit jaar zijn tiende HT roeide. Vervolgens werd begonnen met de dames, vanaf nummer 10 omhoog. Bij de vijfde plaats aangekomen galmde de naam Egbert Wagenborg door de speakers, direct gevolgd door luid gejuich en een noemenswaardige bierdouche. Keurige prestatie, zeker aangezien dit voor 7 van de 8 meiden hun eerste HT was.
Toen was het de beurt aan de heren, beginnend bij 15 en oplopend. De eerste Terschellinger sloep treffen we op plek 10 in de vorm van de Arad. Deze werd gevolgd door de Azorean High en de Schotse Vier op respectievelijk 9 en 8. Inmiddels begon het toch wat te kriebelen, die Azorean hebben we sowieso gepakt, maar hoe hoog zal het uitpakken? Het verlossende woord kwam van Dirk de Boer: “Op de zevende plaats, HT roeirace 2018 is geëindigd, van Terschelling, de GOUTEYCK!” Uitzinnig van vreugde vliegen we mekaar in de armen, er vormt zich een treintje en we springen naar het podium. Daar krijgen we het paaltje met daarop het HT-logo en de 7e prijs, en wordt een foto geschoten voor in het plakboek. Teruggekomen bij de achterban nemen we met alle liefde de felicitaties in ontvangst, en wordt het startschot gegeven voor een avond die legendarisch te noemen is.
De zondagochtend wil je dan maar 2 dingen: water en paracetamol. De ganse dag niks uitvoeren en verdrinken in zelfmedelijden, dit was de HT 2018, we kijken uit naar de volgende!
@Jelle de Vries
‘Egbert Wagenborg’
Vandaag is het dan zo ver, de wedstrijd waar wij met zijn allen het hele jaar naar uitgekeken hebben. De HT-race. Om half 6 komen de eerste wakker berichtjes en om kwart over 6 lopen we met zijn allen weg van de campus.
Samen aan boord van de Tiger racen we naar Harlingen toe. Daar aangekomen nog even naar de wc en op naar de sloep. Hier worden we nog even gefilmd door de cameramannen, die ons filmen voor een documentaire over het wad, terwijl we roeien naar de start. Hier even aangemeerd maken we ons klaar voor de race.
Om 8:30 is de eerste start, iedereen zit al aan boord van de Wagenborg en de zenuwen beginnen te komen. Nog even zwaaien we naar de Houtman en de Rijp die er 10 minuten later vandoor mogen gaan. 9:00 trossen los. Over een kwartier begint de reis naar de overkant. Even heen en weer roeien en om 9:10 richting de start. Bij de start word iedereen opgenoemd, en dan is het eindelijk het startschot. Rustig brengen we de sloep op gang richting het havenhoofd, de race is begonnen.
Het is mooi rustig water en met 33 slagen per minuut blijven wij goed achter de Pulp Fiction. Na een uur horen wij onze stuurvrouw, Carolien, zeggen dat ze Griend ziet, het eerste herkenningspunt. Op naar het volgende. Ergens halverwege stormt de Gouteyck ons voorbij en niet veel later de Cornelis Douwes ook. Wanneer wij in het schuitengat komen is er weer meer energie in de sloep; we zijn er bijna. Met weinig stroming komen we hier makkelijk langs. Carolien vraagt aan ons hoe erg last wij hebben van de stroming, er wordt gezegd van niet, dus we gaan rechtstreeks richting het havenhoofd. Tijdens deze slag halen wij de Pulp Fiction nog in en ook voor heel even de Cornelis Douwes, die ons later weer inhaalt. Wanneer we bij het havenhoofd aankomen zetten we de sprint in, de echte sprint naar de Midsland die wij zo vaak geoefend hebben. Onder aanmoediging horen wij dan eindelijk het eindsignaal. We hebben het overleefd.
Vanuit de finish worden we gesleept met de reddingsboot waar de cameraploeg aan boord zit. Op naar de pils. Hiervan word genoten bij de Octans, waarna we van boord stappen om te douchen en om te kleden. Aan het einde van de middag drinken we nog een biertje in het Zwaantje en daarna uit eten bij de Brandaris. Na het eten meteen weer naar het Zwaantje waar we samen met de andere roeiploegen feest vieren.
Zaterdag;
Om kwart voor 1 spreken we af bij de campus om richting het bungeeroeien te lopen. Hier staan de andere ploegen ook al klaar. Wanneer de Wagenborg aan de beurt is klimmen we aan boord van de Doeke Doeksen en word er zo snel mogelijk gesprint. Daarna komt de Lutine met oud wagenborg teamleden en Nora. De wagenborg word uiteindelijk 3e en de Lutine 2e. Een super leuke middag.
Dan is het weer etenstijd en wordt er gebarbecued om een goede bodem te leggen voor in de feesttent. Eenmaal in de feesttent aangekomen wachten we op de prijsuitreiking. Prijs 10, 9 en 8 gingen snel voorbij. Nu wordt het spannend, want we willen niet 7e worden, omdat dit de plek is die afgelopen paar jaar bepaald is, wanneer de West Arvada wordt opgenoemd is de blijdschap niet te onderdrukken. Dan zal het vast de 6e prijs zijn, maar nee, ook niet. Het was maar liefst de 5e plek! De hoogste plek van de Egbert Wagenborg, sinds het een damessloep is. Trots op alle meiden is het feest niet meer kapot te krijgen.
Wat een super weekend!
@Lisanna Postma
‘De Rijp’
Afgelopen vrijdag was het weer tijd voor de HT, de jaarlijkse roeirace van Harlingen naar Terschelling. De roeirace der roeiraces. Dus ook de roeiers van de rijp moesten weer vroeg op om 6.45 op de extra boot naar Harlingen te zitten. De sloep was de vorige dag al overgezet. De start was om 8.40 en de spanning zat er al goed in. Het feit dat de Rijp samen met de Houtman de eerste HT heeft geroeid en nu ook weer samen moest starten hielp ook al niet met het verhelpen van de spanning. Maar ondanks dat iedereen er wel tegen op keek had iedereen er toch erg veel zin in.
Toen iedereen klaar was met de voorbereidingen gingen we naar de start, de bananen lagen klaar, de waterflessen waren gevuld en we waren er klaar voor en toen: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, pang en daar gingen we dit keer niet al te snel om onze kracht enigszins te sparen voor de komende 33 km die nog voor ons lag en niet gemakkelijk zou worden.
Het eerste stuk ging vrij soepel voorbij dit kwam voornamelijk door het gunstige weer en de vrij sterke stroming mee, maar in het schuitengat werd dat wel anders want daar kregen we de stroom tegen waar we eerst zo blij mee waren. Nu zorgde dat ervoor we een erg lage snelheid kregen en ondanks dat we dit laatste stukje ook vaak hebben geroeid met de training was dit laatste stukje ook het zwaarste stuk van de tocht. Gelukkig maakte dit de aankomst in de haven van west-Terschelling na 3 h 22 m ploeteren een van de fijnste finishes die we hebben meegemaakt.
Na de finish was het even bijpraten met de andere sloepen en vervolgens even bijslapen want iedereen was natuurlijk bekaf. S ’avonds hebben we nog even met het team gebarbecued gevolgd met een borrel in het dorp. de volgende dag was het tijd voor het bungee roeien, hierbij ga je met 6 mensen in een sloep zitten. Deze sloep zit bevestigd aan een elastiek en de kunst is dus om zo ver mogelijk te roeien voordat je teruggetrokken wordt. Bij dit bijzondere onderdeel van het weekend hebben wij de op een na verste afstand geroeid en dus de 2e plaats behaalt. Zaterdag was ook de dag van de prijsuitreiking die zoals gewoonlijk weer te laat was en hier hoorde we dat wij geen prijs hadden gewonnen maar op de 57e plek stonden van de 136 sloepen. Dit kon de feestsfeer niet drukken en we hebben daarom dan ook gefeest alsof we gewonnen hadden. Daarmee sloten wij HT 2018 af en hopen we allemaal nog zoveel mogelijk HT’s mee te doen. Dus laat ze maar komen!
@Bart Poppe
‘Houtman’
Het was een vroege morgen, iedereen was er “klaar” voor, de grote koninginnentocht onder de sloeproeiwedstrijden kon beginnen. Een tocht van bijna 34 km lang vanuit Harlingen naar Terschelling. De dag voor de HT was de Houtman al door een paar mensen van het team naar Harlingen gebracht en het water in gehesen. Het was dus niet meer nodig om de sloep op de veerboot te zetten.
Het team van “De Houtman” stond om 06:10 al voor het campus, voor de vroege snelboot van 06:45 die speciaal door “Rederij Doeksen” was ingepland voor de HT. Op de snelboot was het afwachten, ontspannen en genieten van de heerlijke pannenkoeken die waren gemaakt door en voor het team.
Uiteindelijk aangekomen liepen we naar de sloep die in de haven van Harlingen lag, deze lag natuurlijk helemaal ingebouwd tussen andere sloepen. Maar dit bleek geen probleem te zijn bij het uitvaren. De start begon om 08:40, rond 08:15 waren wij klaar om even wat oefen rondjes te roeien. Om 08:35 lagen we er dan eindelijk, nog 5 minuten en dan kon de lange tocht kon beginnen. Aan bakboordzijde van ons lag “De Rijp”, die er ook helemaal klaar voor was.
Toen begon het aftellen over de speakers, bij drie begon onze stuurman ook mee af te tellen. De toeter klonk en daar gingen we, 4 korte slagen gevolgd door 6 sprint slagen. Hierna hielden wij ons tempo. Tijdens de sprint lieten we “De Rijp” achter ons.
Het roeien verliep super, met enige onderbrekingen van 2 volgschepen, die ervoor kozen om vlak voor ons langs te gaan, in plaats van achterlangs. Helaas voor de bijbehorende sloepen had dit ook gevolgen. De bocht die het schuitengat in ging liet een groot gat tussen “De Rijp” en “De Houtman”, deze werd later door “De Rijp” weer gecompenseerd. De laatste kilometers gingen in en we verhoogden ons tempo naar bijna sprint slagen. Dit zorgden ervoor dat we “De Rijp” achter ons lieten.
Toen was daar eindelijk het moment waar we zoveel voor getraind hadden, terwijl de strekdam vol stond met mensen, begonnen wij met de legendarische sprint naar de mids. Deze sprint ging zelfs zo goed, dat we voorbij het finish bord nog steeds aan het sprinten waren, na 50 meter extra gesprint te hebben, waren we dan toch eindelijk klaar! En dan ook nog als 2e binnen! De 1e heren sloep die de haven van Terschelling binnen kwam.
De tocht was ten einde, met een tijd van 3 uur 20 minuten en 53 seconden was dit een topprestatie.
Die avond was er een barbecue met het gehele team. Waarna er nog een deel naar west ging. De volgende dag was het bungee roeien, wat niet helemaal zo soepel liep, vanwege het uitstoten van 1 of 2 riemen. De namen zullen niet genoemd worden. Dus een totaal fiasco natuurlijk, maar je kan niet altijd een topprestatie leveren.
Die avond was dan het HT feest, waarbij de sloepen naar voren werden geroepen die de top 15 hadden bereikt. Wij hadden de 37e plek bereikt met 76 watt. Dit is nooit eerder voorgekomen, dat we zo hoog zijn geëindigd volgens onze sponsor 
“Holwerda”. 7 plekken boven “De Cornelis Douwes” en 20 plekken boven “De Rijp”. Alle WBS sloepen gefeliciteerd met jullie prestaties. Natuurlijk was er dan nog een pracht moment, onze stuurman Sybren maakten tijdens het roeien een belofte, dat als wij het podium op gingen, hij dan kaal zou gaan. Het balletje begon te rollen (Ik noem geen namen), via via is het uiteindelijk bij Bonnema binnengekomen. Het was dus geregeld. Voordat de prijzen werden uitgereikt werd het team het podium opgeroepen. Met een mooie tondeuse is het hoofd van onze stuurman dan toch eindelijk kaal. Nu we geleerd hebben dat je moet oppassen met wat je zegt konden we dit weekend afsluiten met een groot feest.
@Daan Hendriks
‘Cornelis Douwes’
De HT is natuurlijk het hoogte punt van het jaar, dit was de race waarvoor het hele jaar getraind is. Na een sterke laatste training voor de HT kon het eigenlijk niet meer mis, tijdens deze training zat de slag er goed in en zijn we met een regelmatige 32 slagen per minuut mooi door het schuitengat geroeid. Na deze training was iedereen optimistisch over de HT en mocht het van ons wel beginnen.
Eindelijk was het zover, de dag van de HT. De boot vol met half slapende kopjes die toch niet heel veel geslapen hadden door de spanning die toch wel wat begon op te bouwen naarmate we de race van het jaar naderden. Maar dit mocht de sfeer niet drukken, in Harlingen allemaal nog snel de Albert Heijn ontdoen van hun bananen en weer rap naar de sloep. Allemaal klaar, zenuwachtig maar moedig.
Klaar voor de start, af. De tekst die ons om 9:40 in de oren klonk waarna wij ons weg naar Terschelling zouden moeten vinden. Na een rustige start gingen we mooi op weg, het eerste stukje de spanning er uit roeien en daarna laten zien wat we kunnen. De laatste training heeft ons mooi geholpen met het tempo, iedereen wist wat hem te doen stond. Met 32 slagen per minuut hebben wij ons weg over het wad gevonden en konden we zo mooi naar ons geliefde eilandje roeien. In het schuitengat konden we het bier al ruiken en is er nog extra aangezet om te zorgen dat we snel binnen waren, hierdoor nog mooi wat sloepjes in kunnen halen voor we over d
e finish waren.
Eindelijk tijd voor feest, meteen na de wedstrijd werden we hartelijk onthaald op de steiger bij de Octans door studiegenoten en ander gezelschap en dus kon het feest eindelijk losbarsten. Het eten was gelukkig al geregeld dus daar hoefden we onze vermoeide hoofdjes ook niet meer over te breken we konden gewoon aanschuiven. Het tent feest op de zaterdag is misschien wel net zo berucht als de HT race zelf, hier moesten wij dus ook maar even ons gezicht laten zien. Ook moest de traditie van het paal klimmen in stand worden gehouden, ondanks dat er alles aan gedaan word om te voorkomen dat mensen in de paal klimmen. Dit natuurlijk met in het achterhoofd het risico op valpartijen. Wij waren natuurlijk erg voorzichtig om te zorgen dat we er niet uit konden vallen.
Zaterdag natuurlijk nog de dag van het bungee roeien, na een toch wat zware ochtend achter de rug stond iedereen weer klaar op de steiger om te gaan bungee roeien. Al met al was het een geslaagd weekend en we kunnen weer een jaar vooruit. Mooi geroeid, zwaar zat.
Groet CD team
@Fokke Keizer